Sensizlikte,
Kah geceler üzerime yürüdü,
Kah ayazlar zorladý kapýlarýmý..
Ama her zorlukta gözlerine sýðýndým.
Her solukta ismini haykýrdým.
Yalnýzlýðýnla savaþtým durdum.
Belki de en gururlu savaþtý benimkisi.
Silahým yoktu; aþktan öte.
Sadece seni seven yüreðimdi savaþan.
Kazanan hep hasretin olsa da
Ben seni " sensizlikte " bile yaþatandým..

Rüzgarlarla savruldum karanlýklara.
Düþtüm hasret çukurlarýna,
Ezildi gözlerimde büyüttüðüm cicekler.
Pes etmeden,
Cocuksu düþlerime yenilerini ektim.

Sensizlikte kör kuyulara itildim.
Yaralarýmý gözlerindeki ýþýkla sardým.
Yüreðimi söktü arsýz yalnýzlýklar.
Yýkýlacak gibi oldum,
Seni beklediðim sokaklarda.
Ama pes etmeden,
Her zorluða senin sevdanla karþý durdum.
Ayrýlýk tepelerine týrmanýrken yüreðim,
Hep baharýmsý nefesini soludum.

Heybeme erimez karlarý,
Yüreðime" sevda bilmez" ayazlarý doldursalar da,
Vazgeçmedim senden, yüreðinden.
Azmettim, kazandým sevdamý
Davacý olmadým hüzünden, kederden.

Uzaklarda olsan bile,
Bir nefes alýþýný bahar bildim ömrümde.
Bir gülüþünü mutluluk addettim yüreðimde.
Seni severken hic durmadým.
Hep sana, sevdana yaþadým.
Ýlaç bilmez acýlarýn için,
Siper ettim gögsümü, fakir ömrümü.
Üzülmedim seninleyken,
Hep mutluluk bildim gülüþünü.
Aldýrmadým, karanlýk gecelere.
Üþüdüðümde, bir yorgan misali
Gülen gözlerine sarýlýp,
Mutluluklarýna uzandým.

Yanýnda aldýðým soluklarý,
Hep kâr saydým mutluluk envanterine.
Kalem olup gözyaþlarýmý akýttým.
Aðladým, hasretinle ýslandým.
Ama yüreðimde hep seni yaþattým.


Þimdilerde,
Sen, bende yokken bile
Seni ölümüne sevmekle meþgulum.
Olur da acýlarýn sararsa yüreðini,
Karanlýklar boðarsa düþlerini
Bir nefesini ver ne olur,
Yüreðimi siper eder bu can sana.