arınmıyor kangren düşler
yağmur sularına bata çıka

yara almış bir söz öncesi fırtınasında kopuyor hiçlik

limanda demirli bir enkaz
yürek…darmadağın
ayartılan ateş böceklerinin
sönmüş ışıltısında sürüyor gece

ritimsiz çalan eksik bir senfoninin virtüözünün kayıp enstrümanı

dolunayda dönüştü dualar bedduaya
azat edilemeyen bir suçlunun
ayağına vuruldu zincir
nefesinde ıssızlık kokusu var

yılanların kol gezdiği bir kuyuya
atılmış çokluğum ve yokluğum
ağzıma sürülen biber acı da değil üstelik
likörün nanelisi aymaz benim sarhoşluğumu

nefretin kusmuğunda ilerler sefaleti sitemlerin

ırmaklarda yıkanmayan kurusu çamurun
zifiri karanlık bir gecede sıvanır gözlerime

lanetli bir düş safsatasında boğulan şiir
ıstırabın inleyen delinmiş sesinde şairin sözleri
kan tükürür yarasalar içimdeki seviye

galibiyetin yenilgisini avuçlar çoban
üzerine serper denizlerin
...siler rengini mavinin

nihayete yaklaştıkça her başlangıç
labirent daralır kaybolur kapılar
ellerinde yanan ayların son günü
romanın son sayfasına düşer gözlerin son incisi
ıslak sayfalarda yalnızlık doğar ayrılıkla

durdurulamayan bir başınalığın sinsi beklentisi
eski bir hikayede buluşur
eskimeyen bir şeylerle

noktayı koyamadığın öykü biteli öyle çok oldu ki

girdabın tam ortasında
delirir zaman kendinden yana
ruhunu çalar bebeklerinden
gözlerine dalıp

intiharını çizer gökyüzüne
ıssızlık sürer
gün griye döner

aylardan yalnızlık günlerden griye düşer söz
dün ölür...şiir çıldırır…şair delirir

22.06.2006