Acizlik harmanında ben kudreti ararken
Kuvvetten mahrum kaldım kuvvetimi sorarken

Mecalsiz çıktım yola menzile varmak için
Menzil benden uzakta, hep beni yormak için

Yorgunluğa düştüm de, yılgınlığa düşmedim
Hedefim belli benim hedefimden şaşmadım

Yemin ettim, and içtim dönmem dönülmez yoldan
Bu yol öyle ince ki, inanki ince kıldan

Ya gidersin küfre dek, ya imanda erirsin
Ya da aşkın hatrına, aklı yele verirsin

Ben aşkın diyarına akılla gidemedim
Dağıldı tüm benliğim kendimi güdemedim

Bir yoldaş arıyorken canıma canan diye
Molla Hünkar ‘gel’ dedi ‘gel hadi Kenan’ diye

Baktım onun gözüyle insanlığı bir gördüm
Kini zindana attım, düşmanımı yar gördüm

Mevlana’dan giderken Yunus’u gördüm düşte
O cennetten vazgeçmiş ben de vazgeçtim işte!

Uyandım ki soymuşlar yüzmek için derimi
Kargaşada verdiler Nesimi’ye yerimi

İçiyorken Nesimi vuslatın şerbetini
Bana bırakıp gitti Mevla’ya hasretini

İşte ben bu hasretle karışırken yoklara
Yandım aşkın narıyla külüm çıktı göklere