Bugün varlýðýnda güne merhaba derken umut yüklü kalbimi " gözlerine " örmeye geldim. Karþýmda sen varmýþcasýna bakýþlarým mahçup ve yüreðine dokunuyormuþcasýna klavyeyle konuþmalarým utangaç ve bir o kadar çekingen..Sýradan bir adamýn hayatýna verilmiþ en büyük sevda ödülüydün sen. Hediyem sendin. Düþlerimi kelimelere ilmekleyip varlýðýnýn bir nefes uzaðýnda yüreðimi senin gözlerine býrakmaya geldim. Yüreðimi, yüreðine son kez býrakmak. Uzaklýða inat her sabah senin gözlerinde maviye uyanan yüreðimi senin nefesinde yaþatmak. Tutamadýðým ellerinin, dokunamadýðým yüreðinin hasretini yükleyip sana geldim. Yüreðim karþýnda, dokun ellerinle. Haydi tut gözlerimi. Yüreðinin içine al düþlerimi..Sevmeye gelmiþim tut beni kapýnda....

Acýyla sökülmüþ bedenimi senin sevginle yamamak için deðil; bahara bakan yüzünü sevdim ben gülüm. Yýllarýn sussuzluðunu senin gözyaþlarýnda dindirmek için gelmedim sana. Ya da ateþte örülmüþ çýðlýklarýmý senin yaðmurlarýnda söndürmeye deðil ! Ben bir yudum sevginle yetinmek için gönül kapýna geldim.Yanýnda mevsimlerýn solduðu , nefesinde " zamanýn " durduðu yüreðinde yaþlanmaya geldim sevgili.Varlýðýnda deðil, yokluðunun içinde seni beklemenin huzuruyla yaþlanmak isteðimdir düþlerim. Bir kez bile ellerimiz ellerimize kavuþmasa da , bir kez bile sýrtlarýmýz birbirine yaslanmasa da ben senin yüreðinde baharlarý solumaya geldim...Sýrtýmda mevsimler ve elimde kalbim kapýndayým..Ya al beni , ya da kör býçaklarý sapla korkusuzca. Ben sana geldim. Geri dönmek yok sevgili..

Hüzne sýkýlan nice kurþunlara inat senin yüzünde bildim umut tanelerini. Sende bildim bir yudum sevginin insana yettiðini. Kurtlanmýiþ acýlarýma sýktýðým tek kurþunumdu gözlerin. Kapanmaz yaralarýma sürdüðüm tek umudumdu nefesin. Senin yüzünde aðlýyorum bunu bildin mi? Ya da fark ettin mi ? Umutlarýmý kaynattým, sensizlikte " seni " kaçamak öpüþlerimde.Ýlk kez gözlerimdeki yaðan yaðmurla, kücücük ellerimle sana nakýþ iþleyen yüreðimi gördün mü ?

Sen bilmesen de her gülüþünü baharým, her nefesini bana verilmiþ en güzel hediye bildim. Gitmelerinden sonraki aðlamalarýný deðil; vuslatýn heyecanlarýný düþündüm yokluðunun katransý gecelerinde. Gözlerinin umut dolu bakýþlarýný onlarca parçaya bölüp, her parçasýný kücük hücrelerime yerleþtirdim. Bir gün dilim adýný anmaktan aciz kalýrsa, atan kaným haykýrsýn içimdeki sevda kelimelerini. Kalemim kýrýlýr, seni " sana " yazamasam, nefesimi çek içine. Göreceksin havaya býrakýlan nefesim senin adýný çizecektir mavi semaya..

Acýya sýkýlmýþ tek kurþunumdu gözlerin. Umuda iþlenmiþ mutluluðumdu gülüþlerin. Bir gün bile ellerini tutamasam da avuç içlerindenki terim ben. Bir gün bile dokunamasam da yüreðine, hayata baktýðýn göz, umuda aldýðýn nefes oldum.

Haydi kapýna geldim. Rüzgar ol, yüreðimin daðýlmýþ hatýralarýný avuçlarýma topla. Bahar ol, yað saçlarýma. Dizlerine eðilmiþ yüreðimi tutup serçenin gözyaþlarýna býrak. Ya da yapamýyorsan onca þeyi; bari ölüm ol, çýk karþýma. Avuçlarýndan kanatlanayým sonsuzluðun sessiz semasýna..Neden diye sorma, seninle ayný vakit doðma þansýný yakalayamadým lakin senin gözlerinde ölmenin ödülünü ve onuru bana ver sevgili..


Dilim dolaþýyor hep adýný andýðýmda.
Ama senin yüreðine bir söz býraktým,
Yalnýzca bir söz...
Býrak gözlerin yalan söylesin,
Býrak dudaðýnda, sevgi olmasýn.
Býrak cesaretim ellerini tutmasýn,
Býrak, bir sabah
Yüreðin benim gözlerimde uyansýn...
Uyansýn ki;
Sonsuzluðuma kazýyayým adýný.
Býrak, varlýðýn seviþmesin benimle.
Yokluðunun her kelimesinde,
Yüreðinle seviþir,
Ölüme senin gözlerini öperek giderim.
Son infazýný boynuma geçir sevgili....
Kurþunlarý kelimelere ilmekleyip
Ölüm ol çýk karþýma...

2 Aðustos 2006