Gecenin karanlýðýna yaslanýp gözlerine yýldýzlarý ördüðüm zaman diliminden yazýyorum bu pulsuz mektubu. Yüreðimi kelimelere ilmekleyip yine sana yaðýyorum yaðmurlara gebe kalmýþ yüreðimle. Bir gece yarýsý içten ice kanayan yokluðunu gözlerime gömüp her sabah güneþ ile yine sana doðuyorum. Perdelerine eðilip gözlerinin karanlýk duvarlarýný yýkýyorum kirpiklerimde asýlý kalmýþ gözyaþlarýmla. Daðýnýk saçlarýný rüzgarla tarayýp bulutlarla taçlandýrýlmýþ daðlarýmýn son kardelenlerini örüyorum saçlarýnýn ince tellerine..

Seni hasret kelimelerinin dilsiz duvarlarýna çizilmiþ bir figürden öte kelebegin gözyaþlarýyla yazýyorum. Nedenini soracak olursan gülüm; topraða düþen her gözyaþýnda ciceklerin dudaklarýnda her zaman yaþa diye. Biliyorum her canlý gibi bir gün vuslat þurubunu Azrail'in avuçlarýndan kana kana içecegiz. Her insan gibi topraðý gözlerinden öpüp bulutlarýn kanatlarýnda bu dünyadan göçecegiz . Lakin unuttuðun birþey var sevdiðim. Bedenler çürüse de, diller unutsa da satýrlara ilmeklenmiþ gözlerin her zaman yaþayacak. Sen benim yürek bahçemde Zümrüd-ü Anka'nýn gözyaþlarýyla beslenen ve gözlerimde nefes bilinen bir yudum ömürsün.

Her gün gözlerinde yeniden doðmak için avuç içlerine bir bebek gibi kývrýlýp soluklarýna gömülüyorum yine. Kirpiklerine yaslanmýþ rüzgarlarýn kanatlarýna uzanýp gözlerinin huzurunu soluyorum. Yalnýzlýk anbarýndan bir dirhem sevgini dudaklarýma deðdirip sana geliyorum. Topraða mevzilenmiþ güneþe seni anlatýp sonsuzluða çiziyorum güllerin gözyaþlarýnda yýkanmýþ ismini. Seni " sende " yaþamaya geliyorum. Þehvet yüklü duygularýna kiracý olmaya deðil; dizlerinde kütük misali aðlamak için yüreðine geliyorum. Ben gözlerine kangren acýlarý sermeye deðil; yüzünün coðrafyasýnda cicek açmýþ gülüþleri gözlerine ilmeklemeye geliyorum. Yaþadýðým þehrin tüm ýþýklarýný söndürüp yüreðinin aydýnlýðýnda karanlýklarýmý ezmeye geliyorum. Haydi gözyaþlarýnla sil terli yüreðimi, gülüþlerinle öp seni kirpiklerinden kýskanan gözlerimi. Nefeslerinden bir yudum sun susuz dudaklarýmýn kurak topraklarýna.

Yanýna geldiðimde, zehir olup dolaþsan damarlarýmda. Durma sevdiðim, imkansýzlýðýna gömülmektense gülüþlerinin kurak topraklarý olsun mezarim. Üþüdüm mü topraðýn altýnda, sarýlýrým avuç içlerine bir cocuðun annesinin göðsüne kývrýlmasý gibi. Susadým mý, kirpiklerine uðrar kana kana içerim sevgini. Þimdi þehrimin tüm ýþýklarýný söndür ve þah damarýma sür kör býçaklarýný. Varlýðýnýn huzurunda sonlansýn sen kokan kelimelerim. Bir yudum mutluluðun hazzýnda vur beni. Gözlerim, gözlerinden baþka yurt bilmesin. Dizlerim, yüreðin gölgesinde topraða sarýlýp son kez gözlerinde gülümsesin Cennetin gölgelerine. Saçlarýndan örülmüþ daraðacýndaki urganým olsun parmaklarýn. Zehir olup dolaþsýn damarlarýmda keskin bakýþlarýn. Þimdi seni seviyorum diyen dilime kilit vur ve þah damarýmdan süzül içeriye. Zehrini sür hücrelerimin dudaklarýna. Bal diye kana kana içsin damarlarým ölümün zehrini. Ne olur üzülme hicraným. Ölüm, senin kollarýndan gelmeli. Çünkü; sen benim yüreðimin satýrlarýna örülmüþ ölümsüzlüðümsün....

Günahlarýna kefil olmuþken,
Þah damarlarýmdan süzül içeriye.
Zehrini bal diye içerim sen bende yaþarken.
Þehrimin tüm ýþýklarýný söndürüp
Acýlarýný kilitle üzerime.
Kurtlanmýþ sancýlarý giydirip bedenime,
Ölümün ipini geçir gözlerime.

Ne olur sus ölüm meleðim,
Dizlerine eðilsin yüreðim.
Senin ellerinden ölmenin ödülünü
Göðsümün sol yanýna takayým.
Haydi zehir olup dolaþ damarlarýmda.
Azrail'in kollarýna senin avuçlarýndan kanatlanayým.

14.08.2006