Dün gece;
Senden ayrı geçirdiğim ilk geceydi.
İnsanın içini acıtıyordu geçen dakikalar.
Bu kadar nefret etmemiştim.
Zamandan, kaderden, çaresizlikten ve kendimden
Zamandan, senden ayrı geçtiği için,
Kaderden seni sildiği için,
Çaresizlikten seni bana getirecek bir yol olmadığı için,
Kendimden ise sana “GİTME” diyemediğim için nefret ettim.
Her yer buram buram nefret, korku ve göz yaşı kokuyordu.
Canım acıyordu.
Sensizlik kara bir bulut gibi çökmüştü geceme.
Sana gitme diyemedim belki ama
Şimdi kulağına bir şey fısıldamak istiyorum.
Ben seni çok özledim.Dön geri.
Geri döneceksen,
Kara bulutların çöktüğü geceye.
Göz yaşlarımı takip et seni bana onlar getirecek.