Gitmeleri ardına takarken,
Kuşandın, mor renkli elvedaları.
Gitmenin, rengini sordum?
Sen:
-Laciverte bulanan kan rengi dedin...
Neden dedim?
Sen:
-Sustun...

Gittin...

Giderken, hiç bir şey söylemedin...

Vuslatları giyinirken yüreğim,
Kılıçlar kınına dar geliyordu
Öfke nöbetlerimde....
Kavgaya aç olan dişlerim,
Darbeleri sindiremiyordu.
Vuruyordun,
Vuruyordun, en acımasız halinle.
Hiç bir şey, söylemeden gidiyordun...

Ellerime tutunup,
Susmaları oynuyordun..
Karşıma geçip, denizi taşlıyor,
Beni derinlere atıyordun...

Yol kenarlarına takılıyordun.
Bir han duvarına asılıp,
Nehir uzantılarında
Kayboluyordun...
Düşlerimin en ücrasında
Belirene dek..

Prangalar örüyordun,
Pamuktan ellerinle.
Giydiriyordun yüreğime,
Dar gelen
Vuslat acemiliğini...

Lâl olan ellerim,
Öksüz bir çoçuk gülümsemesiyle uyandı.
Rüya bitmişti...

Sen, ağlamayı untutalı beri
Ben ölüme göz kırpıyorum.

Maviye kayan yanlarımı,
Gözlerine sundum
Ey yar...
Hadi vur beni!
En intahara yakın yerimden.
Hadi vur beni!
Ki infazını,
Yokluğuna bırakma.
Yoksa düşlerin,
Yaşatmaz beni....

Mehmet Asım