Biliyorum ben de çok sýkýldým bu anlamsýzca ve sonuçsuzca kendimi sorgulamalardan. Ýyi mi ediyorum kötü mü ediyorum þuan gerçekten bilmiyorum. Bunu ince-ince düþünüp tartmayaysa yok mecalim.
Bu hayata bir kez geliyor oluþumun aðýrlýðý öylesine derinden hissettiriyor ki kendini, öyle namussuz ikilemlerin arasýnda çaresiz býrakýyor ki beni. Bu hayata bir kez geliyorum ve doðru ve yanlýþýn gerçekteki o sonsuz uyumunu yavaþ ve aðrýlý bir süreçte anlamaya baþlýyorum. Yani doðru da olsa yanlýþ da olsa bu hayata bir kez geliyor oluþum onu deðerli kýlýyor kimi zaman fikrimce, doðru olana layýk kýlýyor ya da ne bileyim iþte… Hata kabul etmeyecek kadar muazzam olmalý diyorum, söz verip de tutmaya en layýk gördüðüm kendime bir daha hata yapmayacaðýma dair en büyük yeminleri ederek, ama öte yandan öyle çekici geliyor ki kimi þeyler, sonunun yanlýþa gideceði ihtimali aklýmdan hiç çýkmasa da.
Bitmekten korkuyorum, þuan bu mindere çok da iþkence etmeyen, cüssemden çok daha az kalmaktan korkuyorum ya da günün birinde hata yapacak ya da doðruyu bulacak bir ben kalmamasýndan, doðruyu bulamadan tükenmekten…
Yanlýþ ya da doðru, yaptýðým þeylerin bedelini ödeyerek geçiyor hayat dediðim þey. Yol, uçurum, akarsu gibi benzetmelere ihtiyaç duymadan hatta küçük görerek benzetildiklerini, önümüze çýkardýðý o þaþýlasý þeylerle, dalga geçiyor hayat belki de bizimle ve ben onu anlamak için saatlerce uðraþýyorum, geçen günlere acýmadan. Bir saniye sonramý bilemeyecek kadar acizim onun karþýsýnda, sonuna kadar benim olduðunu sandýðým hayatým her an beni kanatabilecek kadar güçlü, her güçlü þey gibi acýmasýz ve her acýmasýz þey gibi can acýtýcý.
Yýllarca bahsettiðim o, günün birinde çok uzaklara gitme planý, þimdi tüm saçma sapanlýðýyla boylu boyunca karþýmda duruyor ve hayat bana kahkahalarla gülerek diyor ki: “ben olmadan gidemezsin uzaklarýna, senin en uzak sandýðýn yer yine benim aslýnda ya da kendinden bile daha yakýným sana. Kendi nefes alýp veriþlerini bile duyamadýðýn anlarda duyacaksýn benim nefesimi kulaklarýnda. Ben hep var olacaðým senin kendini en ‘YOK’, en ‘HÝÇ’ hissettiðin zamanlarda ve hep þaþýrtacaðým seni aleni veya imkânsýz sandýklarýný önüne sererek. Sen çocukken o uçan balonlarý eline tutuþturup, heyecandan kalp atýþlarýný hýzlandýrmalarým gibi güzellikler yaþatacaðým sana zaman-zaman. Nasýl þuan çocukluðundan kalma bir uçan balonun yoksa yýllar sonrasýna da hiçbir güzelliðin kalmayacak. Güzel diye adlandýrdýðýn her ne varsa hepsi bir uçan balon kimliðinden öteye geçemeyecek; çünkü çok büyük güzellikler bekliyorsun benden. Hiç yanlýþ yapmamak için yalvarýyorsun bana gecelerce, kimseyi kýrmamak için aðlayarak dualar ediyorsun. Ýmkânsýzý bekliyorsun benden, tüm imkânlarý önüne sermiþken ben. Birilerinin yaþamýna ortak oluyorsun ve çýkmak korkutucu geliyor sana ve ben hep korktuklarýný sana yaþatmakla yükümlüyüm, seni korkularýnla sýnamaktan ibaret benim doðrularým. Sen yýllarca kendi doðrularýný üretsen de benim doðrularýmý yaþamaktan öteye geçemeyeceksin. Biteceksin günün birinde her ne kadar istemesen de benim doðru diye adlandýrdýðým herhangi bir þekilde. Ýster hatalar yap, ister doðrular. Ne hatalarýný ne de doðrularýný birden fazla yaþama þansýn yok, bir heyecaný ikinci kere yaþayamayacak kadar acizsin ve bir hatanýn bedelini her defasýnda ayný ýstýrapla ödeyecek kadar basit ve acýnasý. Beni sorgulamaya da hakkýn yok; senin insanlarýn beni bu güce, bu acýmasýzlýða ve can yakýcýlýða itti. Yüzyýllar boyu sana yaþa diye sunduðum bu senaryoyu kurdurttular bana. Senin ayýp ve günah diye adlandýrdýklarýnýn hiçbir anlamý yok. O hasta ve yorgun bedenini kaldýr yerden, kendine çekidüzen ver ve artýk kabullen diðer tüm insanlarýn gibi gücümü, acýmasýzlýðýmý ve can yakýcýlýðýmý.”
En çok güvendiðim kalemime bile hükmediyor ve bunlarý yazdýrýyor bana hayat. Yani beni yine en zayýf yerimden vuruyor, yine beni kullanarak konuþuyor benimle. Benim beynimi, benim yüreðimi, gözlerimi ve ellerimi kullanarak, o gür sesiyle bunlarý söylüyor bana. Yordu beni bu acýmasýz ses, kalem tutacak hal kalmadý bu gecelik bende. Yavaþ ve sancýlý bir þekilde bitiþime gidiyorum, tükeniyorum…