Uðruna daðlarý sýrtýma yükleyip canýmý “ canýna “ adadýðým kadýn… "

Yüzümü jilet gibi kesen ayazýn beþiðine uzanmýþ gecenin en dar vaktinde yazýyorum yine. Gözbebeklerimde biriktirdiðim isyanlarýn körpe kelimeleri dilimde öðütüp yine sana geldim elimde yüreðim, yüreðimde hasretin ile..Unuttuðun sevdamý hüviyetimde saklayýp yalnýzlýðýnýn orucunu senin gözlerinde açmaya geldim. Kapýnda kelimelerim diz çöküp yine senin gülüþlerinde solmaya geldim. Ölümü dudaklarýna kuþanýp saçlarýnla seviþen arsýz rüzgar ile kör topal savaþmaya geldim. Elimde sevgi silahýyla, huzurunda gözyaþlarýný yüreðimle silmeye geldim ey yar..

Unuttun mu sevgili, lacivert okyanuslara uzanan umuttu gözlerin. Yaralý yüreðimi güvenle dayadýðým sevda uçurumuydu yüreðin. Sen, kelebeklerin gözyaþlarýný kurulayýp gökyüzüne senin omuzlarýndan kanatlandýðý sevda meleðiydin. Sen yüreðimde; yanýk türkülerle büyütülmüþ çocuðun sevdaya adanmýþ son kelimeleriydin .. Ömrümü ayak uçlarýna eðip uðruna canýmý adadýðým taze baharlarýn umut kokan tomurcuðuydun sen. Adýnla baþlayýp gözlerinde biten bir sevdaydýn bende..Ben sende di’li geçmiþ zaman cümlelerine gömülmüþ bir hatýra olsam da; ben hala sende “ yüklemini kaybetmiþ aþkýn gizli öznesiyim”

Aynalar bile inkâr eder oldu yüreðindeki var oluþuma. Karanlýklar þahit oldu yüreðinde yavaþ yavaþ yok oluþuma..Gözlerinde tozlandým, yüreðinde hasrete yakalandým. Ama sen bilmedin…Yüreðimi sensizliðin kirpiklerine asýp koynunda bir cocuk gibi aðladým, kýnalý daðlarý yüklenip baðrýma yokluðun sancýlarýný dindirmek için baðrýma taþ üstüne taþlar bastým..Ama yüreðimin ýslaklýðýn silmedin..Býrak silme gözyaþlarýmý, aksýn topraða. Topraðýn dudaklarýndan öpen her gözyaþým senin günahlarýna kefen olsun. Býrak bilme hasretin kanayan yaralarýný. Kangren olup bedenimi alacak olsa da býrak kanasýn. Her damlasý, yollarýnda susuz kalmýþ fidelerin canýna can olsun.

Gitmelere alýþýðým sevgili. Ýlk önce canýmdan caný kaybettim bir Ekim günü. Kýr saçlarýna kurban olduðum babamý kaybettim bir sonbahar günü, sonra bir gün masmavi düþlerimi. Birisinin acýsýný yüreðime saklamýþken ansýzýn bir Eylül günü düþlerimi kaybettim. Caným babamý koca bir çýnar aðacýnýn gölgesine, masmavi düþlerimi geleceðin ýssýz suretine gömdüm. Unutmadým acýlarý, unutmadým yüreðime sakladýklarýmý. Her gece dualarýma ekleyip sancýlarý, taþ kundaklara sardým kýrýk dökük hatýralarý.. Ve sonra bir gün seni kaybettim. Yüreðimi bedenimden söküp kendini tozlu hatýralara gömdün..Geliþine adaklar adayamadan gidiþine gözyaþlarýmý býraktým. Babamla, düþlerimle baþlayan kaybediþlerime kendini ekledin. Bendeki seni öldürmeye çalýþtýn ama izin vermedim. Suskunluðu giyinip kelimelerinle vedalarý hazýrlasan da ben seni yüreðimin topraðýna gömmedim. Sende unutulmayý göze alýp seni bir yudum nefesle büyüttüm. Kanayan geçmiþine gülüþlerimi merhem diye sürüp gözlerimde uyuttum seni.

Býkmadan utanmadan seni yaþatan oldum. Önüme dizdiðin kör uçurumlara inat ben sana yürüdüm ayaklarýmda acýlarýna ezerek. Gövdesinden koparýlmýþ kökleri koynuma alýp göðsümde kanattým kýrýk dökük çýðlýklarýmý. Gittiðin her günü geceyle kefenleyip sesi dudaklarýmdan koparýlmýþ çýðlýklarýmla harf harf seni çaðýrdým yüreðime..Duymadýn…Adýný kaç kez satýrlara kazýyýp olur olmadýk sevdana susadým. Ama sessizliðime “ sesinle “ akmadýn… Güneþin bile kýskandýðý taze gülüþlerini kanayan yaralarýma merhem diye sürmeni diledim. Sarmadýn. Ama sen sarmasan da ben gülüþlerini yaralarýma sarýp adýný dudaklarýma mühürledim sevgili.

Ýçimdeki cocuðu dinlememeyi öðreneli çok oldu ey yar. Gittin, devasa sensizliði çýðlýklara bölüp yalnýzlýðýný demledim gecenin esir düþtüðü ayazlarda. Susmalarýnýn kiracýsý olsam da sensizlikte ateþi saklayan dað gibi sustum. Karanlýðý besleyen bir çýð gibi yutkundum kanayan çýðlýklarý. Ama hicbir zaman sen benden gittin diye seni unutmadým sevgili. Acýlarýný, dünüme; adýný, bugünüme ve sevdamý ölümsüzlüðe mühürleyip senin yüreðinde nefes aldým hep..

Gelmeyeceksen sevgili; üfle karanlýða yakýlmýþ kandilleri. Saçýnýn tellerinden ör daraðacýmýn urganlarýný. Son kez tutmayacaksan üþüyen ellerimi, dudaklarýma sür ayrýlýðýn sen kokan zehrini. Kanayan dudaklarýnla öp soðuk kurþunlarý. Öp ki; gözlerinde ateþlenmiþ kurþunlarý yetim gönlüm onur bilsin sevgili…..

Adýný dudaklarýma mühürlediðim sevgili; sen beni hep baharý kýskandýran güzelliklere meyleden ipi kopuk bir serseri bil ama ben senin koynunda ölmeyi diliyorum zamanýn tanýklýðýnda, ellerimi semaya açýp kör kütük aðlamalarýmda senin gülüþlerinde kefenlenmeyi istiyorum sevgili...Ben senin gülüþlerine yanmadým ki , gidiþinle seni ayak uçlarýma gömeyim. Ben senin acýlarýný sevdim sevgili. Býrak ellerini uzatma bana, býrak üþüyen dudaklarýmý yüreðinle bir kez bile dokunma. Sana vasiyetimdir bir gün çýnar aðacýna gömülecek bedenimi ýslak gözyaþlarýnla yýkayýp sýcak gülüþlerinle kefenlesinler ne olur. Gülüþlerinle kefenlesinler ki; topraðýn altýnda kemiklerim üþüdüðünde sýcak yüzüne sarýlayým.."

Ekim 2006