Ayazda kalmış minik bir yürek,
Ürkek gözlerle bakarken etrafına,
Dinler terk edilmişlikten kalan son nağmeleri
Yorgun bir mavi kuş yorgunluğu yüreğiyle

Gecenin göğsünde karanlığın en suskun kaldığı anda
Azabı mahrem yerlerin evreni dindirip sen olma sevinci yarım kalmışlığıyla
Nedensizce sürgün yemişti yüreği
Ağaç ölüleri kalbin az ötesinde
Minik bir yürek titredi
Ve kapandı gözleri

Şafak sökerken şehrin göğünde
Kanatlarımı yitirdim yorgun yüreğimle
Öperek çekildi bir deniz güneşi
İlle de mavi kuşu aldı

Sırtın bana dönüktü
Minicik ellerim göğsünde
Kalbim kaç kez koptu yerinden
Avuçlarımın içinde nefesini dinlerken