aslında biliyordum birazcık.uzun boylu ve sarışındın.renkli gözlü,güzel yüzlüydün.türkü severdin ve rakı içerdin susuz...peki ya başka?...

sonra telefonum çaldı,elimi telefona attım ve karşımda ki sendin.daha ilk bakışta tanımıştım. elimdeki kırmızı güller çok sevinmişti seni gördüğünde.sen beklediğim gibiydin,ne bir eksik ne de bir fazla.çok gürültülü bir cafeye gittik ve kısaca tanıştık.ama ben konuşamıyordum.çünkü seni süzüyordum, beynime kazıyordum seni ve sanki kırk yıldır tanıyormuşum gibi rahattım..sende öyleydin ve ben çok sevinmiştim bugün seni gördüğüme.sanırım her gördüğümde seni,devam edecek bu sevincim...

"kim daha çok yalan söndürdü çay bardaklarında
hangisi talandı demli öpücüklerin
ve buğularda yitirilen kimin adıydı
bir aşktan diğerine kaç saatte gidiliyordu
soyulurmuydu kabuğu hayatın
yoksa tüm vitamini kabuğunda mıydı?"
Yılmaz ERDOĞAN

sana yazdığım gibi; ben en çok dağları severim.hele hele karlı dağları.insanı sarar sımsıkı.ısıtır ve korur tüm kötülüklerden.sonra satmaz seni vermez kimselere.içinde yaşadığımız şu nağmertlerin dünyasında belki de tek mert kalan dağlardı,dağlar.bu yüzden önce dağları severim herşeyden çok, sonra bir çok şeyi (kadını,içkiyi,okumayı,yazmayı,interneti ve siyaseti) severim.belki de bundan sonra en çok...

sen de, ne aşklarımı temize çekmek,ne de sadece adı aşk olan onlarca ilişkime bir yenisini katmak istiyorum.sende sadece seninle olmak ve seni yaşamak istiyorum.seni hayatımda istiyorum ama tam olarak hayatımın neresinde olduğunu-olacağını bilmiyorum henüz...

bugün güzel bir gündü.tüm kadıköy şahidimdir ki bugün güzel bir gündü. yağmur daha bir güzeldi,kırmız güller daha güzeldi,deniz bir başka güzel...bugün güzelden de güzel bir şey vardı oda sendin figen...