Yağmur damlaları misali yağar korkular
Ümitler söner sevdalar susar
Nameleri çınlatır kulaklarımı çaresizlik alay eder
Hayalin vurur kurşunlar yağdırır
İzleri benlğimde gonca güller


Yolumu keser her defasında gözlerin
Bu kaçıncı vurgun bu ne öfke bu ne zulum
Erittin yamaçlarımdaki karları
Sevgi göllerini kuruttun
Doymadı aç gözlerin ellerinde izleri ömrümün


Karanlıklarında geceleri yaşadım sesizliğin
Unutulmuşluğun acısını işledim ilmek ilmek
Doğmasaydı üzerime rahmetten bir güneş
Anılmazdı adım bilnmezdi halim
Yaradan ne güzel yaradan ne yüce

Bir filiz yetişti kurak çöllerinde kalbimin
pişmanlığın zirvesinde yağdı tövbe yağmurları
Tahtından oldu nefsi nefsi diyen efendi
Bir el uzandı ellerime sahibi Muhammed(s.a.v)
Aşkı sundu pak ellerinden vekili
Kalbimin seyyidi efendim sultan AbdulBaki(ks)