Geçmişe ait her şey silindi
Yorgun bir yolcu gibiyim
Dönünce yıkılmış buldum;
Büyük heveslerle yükselttiğim köşkümü
Yere sermiştiler,
Altında oturduğumuz dut ağaçlarını.

Hızla başkalaştı her şey
Ben, o ve bu yerler…
Düşlere kapılıp yitirdim kendimi
Çekip atamadım,
Beynimi kemiren düşünceyi

Nişanlısı ölsün!..
Bana kalır mıydı o zaman
Yine görür müydüm kara gözlerini,
Yine izler miydik dumanlı dağları
Hayal eder miydik
Oralarda koştuğumuzu
Çocukluğumuzun olanca arzusuyla.

Anlamıyorum…

Sadece onu severken,
Böyle derin, böyle taşkın
Onun dışında her şeye körken
Nasıl olurda bir başkası…