Çetin'in okulda ilk günüydü. Köy muhtarýnýn çabalarýyla yatýlý okula alýnmýþtý. Ýlköðrenimini bu okulda tamamlamayý planlýyordu. Amcasý Murat, Çetin'i okula birakmýþ dönüyordu. Yönünü pazar yerine doðru çevirmiþti. Hasret dolu bakýþlarla, özlediði yollarý, binalarý süzerken, özlemden yanýp tutuþan yüreðine yudum yudum sýla sevgisi serpeliyordu.Pazara az bir mesafe kaldýðýn da, belirli noktalara yapýþtýrýlmýþ uyarý afiþleri dikkatini çekti. Birkaç öðrenci okuyor ve bir konu üzerinde tartýþýyorlardý

   Murat, askerden yeni gelmiþti, sarýþýn yakýþýklý bir gençti. Metin'le çocukluk dönemi beraber
geçtiði için Metin ona ''Amca'' diyememiþti. Uyarý afiþlerine iyice yaklaþtý, dört kiþinin robot resmi
çizili olan uyarýdaki yazýlarý merakla okumaya baþladý.

   Biri ceza evinden kaçmýþ, diðer üçü sýnýrlardan sýzmýþ dördüde ayný yasa dýþý örgüte baðlý.
Ýsimlerini okumaya baþladý. Son isme gelince þimþekler çaktý kafasýnda.

   Suriye'de bomba eðitimi almýþ olan bu tehlikeli insanlarýn yerini bilen ya da gören jandarmaya
bildirsin. Aksi taktirde suçlu bulunacaklarý bildirilir.

   Ayakta durabilmek için çaba sarfetti. Olduðu yerde sendelemeye baþladý, içinde meydana
gelen depremlerin dýþa vurumuydu.

   Öðrencilere dönerek sordu

   -- Bu afiþler kaç gündür ki burada ?

   Kýsa boylu sýska olaný cevap verdi

   -- Az önce yapýþtýrdýlar

   Murat'ta yine þimþekler çaktý, volkanlar patladý depremler oldu. O anda aklýna gelen tek
þeyin belirtisiydi bunlar ve o düþünceyle Ýstiklal caddesine doðru koþar adýmlarla ilerlerken
aralarda bir sokakta gözden kayboldu.

   Az sonra demir kapýlý bir bahçenin önündeydi. Elini parmaklýk demirinden içeri uzatýp
kapýnýn dilini çekti. Bahçeye girdi ve tek katlý müstakil bir evin önünde durdu. Bahçe çok
bakýmlýydý, yer yer açmýþ lalelerin sümbüllerin çeþit çeþit çiçeklerin üstünü meyve aðaçlarý
gölgeliyordu. Ev kireçle yeni badana yapýlmýþ olmalýydý ki, yerlere kireç damlalarý dökülmüþtü.
Zile uzanýrken yan daireden bir ses duydu

   -- Baðdagül evde yok gardaþ

   -- Nereye gitti aceba?

   -- Bu sabah saçý sakalý uzamýþ biri geldi, kocasýymýþ onunla gidecekti.

   -- Saðol bacý

   Kadýn, elindeki paspasý silkelemeye devam ederken, Murat evin diðer tarafýna geçti.
Burada küçük ve demirsiz bir pencere mevcuttu. Camda çatlaklýk olmasý iþine yaramýþtý.
Önceden yarýsý kýrýlýp düþmüþ ve kýrýlan yere kabaca bir camla yama yapýlmaya çalýþýlmýþtý,
ancak dokununca lingir lingir oynuyordu. Eliyle camý içeri itti, içerdeki masanýn üzerine devrilen camýn ardýndan elini uzatarak pencereyi açtý, çevik ve tek hareketle içerdeydi. Evi kontrole baþladý
sessizce, banyo kapýsý açýktý ve içerde kirden rengi belli olmayan çoðu yeri yýrtýk pantolon ve
gömlek duruyordu. Lavabonun kenarlarýna dökülmüþ uzun kýl tutamlarý vardý. Aðabeyine ait
olduðundan emindi. Hemen salona geçerek telefona yaklaþtý, o anda dýþ kapýnýn açýldýðýný farketti,
aceleyle yakýnýnda duran divanýn altýna saklandý. Gelenlerin kimler olduklarýný anlamak için divanýn
etekleri altýndan gözetlemeye koyuldu. Gelenler yengesi ve ikiz yeðenleri Taner'le Taþkýn idi.

   -- Babanýz içerde çocuklar.

   Kapalý olan koridor kapýsýný açarak içeri süzüldüler. Murat, kulaklarýna inanamýyordu,
demek aðabeyi evin içindeydi.

   Çocuklar birbirlerine bön bön baktýlar, annelerinin sesiyle irkilerek odaya girdiler.
Az sonra oda kapýsýnýn kapandýðýný anlayan Murat, bulunduðu yerden çýkmaya hazýrlanýrken
ayak sesi duyarak olduðu yerde kalakaldý. Gelenin kim olduðuna baktý, Baðdagül'dü.

   Dýþ kapýyý kilitlemiþ ve açýk olan mutfaðýn kapýsýna yaklaþarak düþen camý görmüþtü.

   --A a, bu cam rüzgarda düþecek kadar oynak deðildi, üstelik bugün hiç rüzgar esmedi !

   Eline ekmek býçaðýný alarak mutfaktan çýktý. Murat, kötü þeyler olacaðýný sezinleyerek
divanýn altýndan kayýp yanýnda ki kanepenin arkasýna geçti. Baðdagül'ün banyodan çýkýp baþka
odaya girdiðini anlayýnca, yerinden fýrlayarak az önce içeri girdiði yerden þimdi dýþarý kaçmayý
düþünüyordu.

   Elini kapýnýn koluna uzattý ve heyecandan yüzü bembeyaz oldu. Kapý kilitliydi, banyoya koþtu
orasý da öyleydi. Anlaþýlan, Baðdagül kontrol ettiði odalarýn kapýlarýný kilitliyordu.

   -- Oo, kayýnço demek hýrsýz sendin?

   -- Þeyy...

   -- Ne arýyorsun benim evimde?

   -- Çarþýda ki afiþlerde aðabeyimin adýný okudum ve robot resmini de gördüm. Köye gideme-
yeceðini de bildiðim için buraya uðradý mý diye bakmaya gelmiþtim!

   -- Sus z..... , aðabeyin burda ama, burdaki aðabeyin deðil katilin de olabilir, ona senin buraya
çapkýnlýk için geldiðini söyleyeyim mi ha söyleyeyim mi.

   -- Yo, hayýr bunu yapamazsýn !

   -- Hem de öyle bir yaparým ki, ya aðabeyin burdan gidene kadar kömürlükte kalýrsýn ya da yarýn leþin Kýzýlýrmak ta olur.

   Aðabeyinin vatan haini olduðunu öðrenmenin þokuýnu üzerinden atamadan, bir da bu olay
gelmiþti baþýna. Kuzu kuzu Baðdagül'ün önüne düþüp dýþarý çýktýlar.

   -- Bak yenge ben gidiyorum.

   -- Yook, öyle kabala mý, gidip aðabeyini ihbar edeceksin deðil mi z...... oðlu
   -- Sus lütfen anama laf etmeye hakkýn yok, kadýn ölüp gitmiþ zaten!
   Karþýsýnda duran insan deðil taþ bir heykeldi sanki, söylenenlere aldýrmayan..
Küçücük kapýsý olan, penceresiz, pis kokulu ve karanlýk bir yere hapsedildi. Sigara kullanmadýðý
için üzerinde ateþte yoktu bulunduðu yeri aydýnlatacak. Zaten içi de o karanlýk yer kadar karaydý
aldýrýþ etmedi durumuna. Þaþkýn bir vaziyette aðabeyinin gitmesini ve Baðdagül'ün onu çýkarmasýný beklemekten baþka çare olmadýðýný düþünüyordu.

   Diðer tarafta Murat'ýn köydeki büyük aðabeyi Aliþ, hala kardeþinin eve dönmediðini öðrenince merak etmeye baþladý.

   -Murat hala gelmedimi haným?

   -Yok bey, þimdiye kadar gelmesi lazýmdý.

   -Allah Allah, biraz daha bekleyelim bakalým.

   -K. köyüne gitmiþ olmasýn?

   -Bak o olabilir, ben köy odasýna gidip telefon açayým yengeme. Orda da yoksa Þarkýþla'ya gidip ararým geç kalýrsam merak etme.

   Hava iyice karamýþtý. Murat saatinin ýþýðýna bakarak zamanýn kaç olduðunu öðrendi, 18.50 ydi. Anahtar deliðinden artýk ýþýk sýzmýyordu. Baþýný tozlu duvara yasladý, yaþlý babasýný ve aðabeylerini düþünmeye baþladý. ''Keþke Yakub peygamberin oðlu Yusuf a.s. gibi (Kurtlar yemiþ) deselerdi , keþke kurtlar yeseydi de bu günleri görmeseydik'' Diyerek aðlamaya baþladý. Adam son nefesinde bile ''Yusuf...Yusuf...''Diyerek can vermiþti. Aðabeylerini düþündü sonra... Sonra...

      Okul hadamesinin ''Bu saatte göremezsiniz þu anda yemekteler'' demesine raðmen Aliþ yemekhaneye doðru ilerliyordu. Ellerini yýkamýþ içeri girmek üzere olan bir öðrenciye Çetin Ünalan'ý çaðýrmasýný rica etmiþti. Biraz sonra okul müdürü karþýsýna dikilerek,

   - Ýçeri nasýl girdiniz ?

   - Bahçe kapýsý açýktý öðretmen bey.

   - Ben bu okulun müdürüyüm

   - Özür dilerim müdür bey yiðenime biþey sorup gidecektim

   - Burasý yatýlý bir okul hemþerim, dingonun ahýrý deðil, kafan estikçe her saatte gelemezsin.

   Tartýþmayý ince bir ses böldü

   - Amca ne oldu?

   - Çetin oðlum, Murat emmin seni býrakýnca nereye gideceðini dedi mi sana?

   - Beni býrakýp köye dönecekti

   Müdürün öfkeli sesi:

   - Madem kardeþiniz kayýp, jandarmaya bildirin kardeþim.

   - Kusura bakma müdür, iyi akþamlar, Çetin oðlum sen merak etme

   Müdür, Aliþ'i bahçe kapýsýna kadar götürüp bekçiyi sorgulamaya baþladý.

   - Bu þahsý içeri kim aldý?

   - Haberim yok müdür bey

   - Bu kapýdan girip çýkanlardan nasýl haberdar olmazsýn bekçi efendi? Bir daha böyle birþey olursa iþine son veririm.

   - Cigara aldým garþý bakkaldan o ara...

   - Suuuuuss...Bitii.

   Aliþ'i dýþarý çýkarýp ardýný döndü gitti. Aliþ'te kardeþinin eve dönüp dönmediðini öðrenmek için postaneye doðru gitmiþti. Köyü arayýp Murat'ýn hala dönmediðini öðrenmiþti.

   Ýkiz yeðenleri Taner'le Taþkýn'ý görmeye gitmiþ olabileceðini düþündü. Orada da bulamazsa ne yapacaðýný düþünüyordu. Demir kapýdan bahçeye girdi. Giriþ kapýsýnýn önünde durarak ayakkabýlara baktý. Murat'ýn ayakkabýsý yoktu. Yine de zile bastý. Ýçerden ince bir ses duydu.

   - Kim o ?

   -Benim Aliþ, Murat burda mý?

Kapý yarý aralandý, Baðdagül soðuk umursamaz bir tavýrla soruyu yanýtladý.

- Yok Aliþ aðabey Murat gelmedi buraya, iyi akþamlar.

Kapý suratýna kapatýldý. Laf yemiþ suçlu gibi hissetti kendini, ardýný dönüp giderken ateþ püskürüyordu.

-Zalim, kapýyý açýp yeðenlerimi bile göstermedi.

Evin içinde masum maskesi takýnan Baðdagül, erkeðine cilve yapýyordu.

   Yusuf Baðdagül'e sordu,

   -Kimdi o gelen?

   -Komþuydu Yusuf'um

Baðdagül'e yüklü miktarda para býrakmýþtý. Kendi üzerine beþ kuruþ bile almadan. Kýsa bir süre sonra döneceðini ve onlarý da alacaðýný vaade diyordu, mutlu bir hayat þarkýsý fýsýldýyordu kadýnýna, oðullarýna. Saate baktý,Zamanýnýn geldiðine karar verdi.

   - Benim gitme vaktim geldi, beþtepelere kadar gidince arkadaþlarýmý bulurum. Ýstanbul'da ki eylemimizden sonra sizleri yanýma alacaðým. Oðullarým ananýz size emanet. Iþýðý açmayýn karanlýkta kimse farketmeden çýkar giderim.

   Gözleri yaþlarla dolan Baðdagüle baktý

   -Býrak bu iþleri evine dön.

   -Zaten döneceðim için vedalaþmýyorum, artýk ben bu iþi býraksam da bu iþ beni býrakmaz. Hadi eyvallah...

   -Güle güle Yusuf'um...

   Jandarma komutanlýðýnýn önündeki nöbetçi erden izin aldý. Üzerinin de aranmsýndan sonra komutanlýk binasýna girdi. Gözüne ilk iliþen jandarmaya ''Gardaþým gayboldu'' dedi. Jandarma eri Aliþ'i komutanýn odasýna kadar götürüp biraz beklemesini söyledi, içeri girdi. Bir dakika sonra kapýyý açýp Aliþ'i içeri aldýlar.

   -Selamun aleykum komutaným.

   -Ve aleykum esselam. Otur hemþerim. Kardeþinizin cinsiyeti nedir?

   -Erkek, askerden yeni geldi.

   -Adý?

   -Murat Ünalan.

   Komutan kýsa süreli bir þaþkýnlýk evresinin ardýndan sonra.

   -R. köyünden mi?

   -Hee komutaným nerden bildiniz.

   -Yusuf Ünalan'ýn neyi oluyorsunuz?

Aliþ hayretle cevap verdi,

   -11Yýldýr ki kayýp gardaþýmdýr.

   -Hayret, desenize jandarma bugün iki kardeþi birden arayacak?

   -Anlamadým komutaným

   -Anlatayým, bugün akþam saatlerinde R.köyündeydik, kardeþleriniz de buradan az önce ayrýldýlar. Yusuf Ünalan ve ayný örgütten üç kiþi þu anda Þarkýþla topraklarýndalar ve yakalanmak üzereler izlerini bulduk.

   -Ne çetesi komutaným

   -P.K.K

   -Yoook bu olamaz. Yusuf teröristmi olmuþ? Bu imkansýz, Murat'ý da mý onuda mý o götürdü. Baðdagül... Mutlaka Baðdagül'e uðrayacaktýr komutaným.

   -Baðdagül de kim?

   -Yusuf'un imam nikahlý avratý.

   -Kardeþleriniz bundan bahsetmemiþti.

   -Ailecek onu sevmeyiz, yok biliriz ondandýr ya da korkmuþlardýr, az önce köyü aradým bu olup bitenleri bile diyen olmadý bana þimdi duyuyorum.

   -Bahsettiðin Baðdagül'ün evi nerde?

   -Burada, istiyorsan hemen gidelim komutaným.

Saat 21.30 du. Açlýðýn getirdiði halsizlikten çok girdiði þoktan etkilenmiþti. Yusuf aðabeyi hala buradamýydý merak ediyordu. Ona küçük kardeþi olarak sarýlmayý ellerinden öpmeyi hayaletti önce, kanlý eller yaralanmýþ insanlar gelip durdu gözlerinin önüne. O artýk eski Yusuf olamazdý, birçok sýfatýný kaybetmiþ olmalýydý.

   -Yusuf... Yusuf...

   Karanlýðýn içinden gelen bir sesti bu. Yusuf, þerit gibi uzayan yolun kenarlarýndaki tarlalardan yürüyordu farkedilmemek için. Karanlýkta onun Yusuf olduðunu kim anlamýþtý, düþündü. Ses fýsýltý þeklinde geldiði için anlayamadý önce.

   -Cem! Sen misin Cem?

   -Benim Yusuf, bu tarafa gel.

   Tabancasýnýn emniyetini açtý, eli tetikteydi, her an gelebilecek bir kurþun ihtimali düþüncesiyle, itinalý adýmlarla yol kenarýnda ki hendeðe doðru yaklaþtý. Karanlýkta bir çok nesne iyi kötü farkediliyordu, fakat bu hendekte farkedilen tek þey koyu bir siyahlýktý.

   -Orda ne iþin var niye açýða çýkmýyorsun niye Þeref gille gitmedin?

   -Þeref telsizi açýk unutmuþ, radar da sinyallerimiz tesbit edilmiþ olmalý ki hemen yerimizi buldular. Omar da kaçtý. Ben yaralandým.

   -Ne, bu olamaz!

   Tabancayý beline takarak hendeðin içindeki arkadaþýnýn yanýna gitti, pekte derin bir hendek deðildi.

   -Benim Yusuf olduðumu nerden bildin?

   -Eee, o kadar da olacak. Yýllardýr arkadaþýmýn karanlýkta nasýl nefes aldýðýný, ayaklarýnýn otlar üzerinde nasýl hýþýrtýlar çýkardýðýný bilmez miyim!

   -Yaran nerende, çok mu?

   -Iskaladýlar ama caným çok yanýyor, sýyrýk olmalý kanamam zor durdu.

   -Sarmalýyýz

   -O iþler tamam

   -Anlatsana nasýl bu hale geldin

   -Acemi çaylak aptallýðýndan telsizi açýk býrakmýþ, radar da sinyallerimiz tesbit edilmiþ olmalý ki buldular bizi.

   -Bile bile açmýþtýr o namussuz.

   -Zaten ona güvenmiyordum, af yasasýndan yararlanacaktýr kesin, öbür hapisane kaçkýný da saldýrý sýrasýnda kaçtý. Þimdiye kadar beþ tepelere varmýþtýr ya da o anlaþtýðýmýz restoran otelinde dinleniyordur.

   -Ne yani, çatýþmaya girmedi mi?

   -Dediðim gibi Þeref yakalandý, teslim oldu demek daha doðru olur ya... Ben de yaralandým, arkamý döndüðümde Omar yoktu.

   -Fazla zaman yok kalk.

   -Hayýr. Þeref yakalandýðýna göre herþeyi söylemiþtir. Þu anda çember içinde olmalýyýz.

   -Cesaretini topla biraz, az mý çember kýrdýk.

   -Yaram bacaðýmda yavaþça kaldýr beni.

   -Bak. Kuzeyimizde bir köy var, lambalarýný görüyor musun?

   Cem iniltiyle karýþýk bir sesle cevapladý.

   -Kanamam tekrar baþladý.

   -Senin yerinde baþkasý olsaydý öldürüp baþýmýn çaresine bakardým arkadaþ bu riske girmezdim ama korkma sen kurtulacaksýn seni öldürmeyeceðim.

   -Evet, ý...I...Iþýklarý... Görüyorum...