söylemek istediğim tüm kelimeler
bıçak gibi kanatıyor dilimi
yazmayı düşündüklerimse
düşmek üzere olan bir yaprak gibi
kırgın bir intihar düşünde

dikmiş gözlerini
tenhalığına çağırıyor yalnızlık
biriken cesetleri bekleyişlerin
ve ayrılanların kalabalık mezarlığındaki
suskun ağıtları söndürüyor içimdeki ışıkları

ah …bir çiçek soluyor göğsümde

adı konmamış özlemler boğuluyor
aysız bir gecenin demlendiği denizde
uçuk kaçık bir poyraz öperken Eylülü
dudak kıvrımında unutulmuş
öksüz bir gülüş açıyor gözlerini
doğduğuna bin pişman

hatırlattığına
yaraladığına mahcup şarkılar
kaybolan güne emziriyor anları
ve ben büyüyorum
düştükçe derinliğine zamanın
zor da olsa..


13/Eylül/2007

Avşa Eylül günlüğü

Figen Yarar