Vardý bir zamanlar haklýsýnýz…

Ramazan ayýnda oruç tutmadýðý için dayak yiyenler.

Ýçki içtiði için darp edilenler.

Açýk konuþmak gerekirse vardý bu nahoþ olaylar.

Duyardýk.

Bazý bazý þahit de olmuþtuk.

Yirmi,yirmi beþ yýl öncesinden bahsediyorum.

Otogarlarda bile Ramazan gününde yiyip içen olmazdý,olamazdý.

Korkudan tabii.

Ya adamlarýn seferi olabilecekleri bile düþünülmezdi.

Mahalleden birileri oruç tutmayanlara karþý teyakkuz halindeydi.Seferi meferi fark etmezdi

onlar için.Alenen yiyip içiyor mu bu kafiydi.Hasta mýdýr,saðlam mýdýr fark etmezdi.

Peki ya günümüzde…

Bu olaylar yaþandý mý bu oruç ayýnda?

Hayýr.

Ne duydum,ne þahit oldum.

Deðiþen ne oldu derseniz,çok þey…

Bir defa insanýmýz dinde zorlama olmaz dini gerçeðini öðrendi bu süreçte.

Bir defa insanýmýz inanca,hangi inanca olursa olsun saygý ilkesinin farkýna vardý.

Bir defa insanýmýz dini bilgilerini kulaktan duyarak deðil ehil kiþi ve güvenilir

kaynaklardan edindi.

Taassuptan kurtuldu.

Bütün bunlar eðitimle oldu elbette.

Aðzýný açan boþa demiyor eðitim þart diye.

Demokrasi kültürü yerleþti bu topraklara.Kimse kimsenin hayat tarzýna müdahale

edilemeyeceði gerçeðini özümsedi.

Ben kendimden misal getireyim:

Ben de sinir olurdum bir zamanlar ben niyetliyken karþýmda yiyip içenlere.

Ýtiraf edeyim,sinirim dini duyarlýlýktan deðil onlar yiyip içerken benim yiyip

içemememden kaynaklanýyordu biraz da.

Fakat oruç tutmayan arkadaþýma’ benim yerime de bir tabak kuru fasulye

ye,yanýna bir baþ kuru soðan kýrmayý da unutma ‘ deme noktasýna gelmiþim bugün.

Sonuç:

Ben,gördüðünüz ben deðiþmiþsem, deðiþebilmiþsem halk ziyadesiyle deðiþmiþtir.

Siz hangi mahalle baskýsýndan söz ediyorsunuz?

Mahallemizde artýk hoþgörünün yeli esiyor,hoþgörüsüzlüðün karayeli deðil.

Hala diyorsanýz ki oruç tutmayanlara tek tük baský var.

Ben de derim ki size mahalleden biri olarak :

Onlar bizim mahalleden deðil be birader!