Ben şiirim aşıkların dilinde bülbül olur,
Sevgiliye kanat çırpar,
Yüzlerde tebessüm olurum.

Yıllardan beri yazılır,
Kâğıt üzerinde raks eder,
Kalemle dertleşirim.

An gelir yaralı,virane yürekten kopar,
Yoksulun,garibin sazına söz olurum.
An gelir hasta bir çocuğun gözyaşıyla beslenir,
Türkülere arkadaşlık ederim.

Çoğu zaman ise asker mektuplarında ağlar,
Yâr hasretiyle derinden kanar,
Ana kucağında teselli bulup,
Çağlayan olur akarım.
Hiç durmaksızın!

Ben şiirim !
Kelimelerle ince ince dokunur,
Mısralarla süslü nakış olup,
Okuyanı kendime aşık eder,
Bamteline dokunurum inceden inceden.

Ben şiirim!
Üstadlardır benim sevgilim,
Gün gelir bir yerden
Size selam eder,
Gönül meskeninize girerim.