Yüreðim kavrulmuþtu ayrýlýðýn acýsý ile dün býrakýp gittiðimde gözlerimden dökülen yaþ hiç eksilmeyecek zannediyordum. Umutlarým, hayallerim dünde kalmýþtý. Yanýmda canýmdan baþka taþýdýðým can yoktu. Sevgimi sonuna kadar harcadýklarým çok ama çok gerilerde kalmýþtý.

Evet günlerce sersem sersem dolaþtým. Sanki sokaklarda dolaþan, vapura binen, kuþlara bakan ben deðildim. Bir filmi izler gibi izliyordum yaþamýmý sonra ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Bir süre sonra dinleyemediðim þarkýlarý dinlemeye baþlamýþ, hatta mýrýldanýr da olmuþtum. Gün içinde O'nu hiç düþünmediðim zamanlar bile vardý. Yavaþ yavaþ göz çapkýnlýðý bile yapmaya baþlamýþtým. Artýk keyifle sigaramý, kahvemi içiyordum. Canýmýn içi Ýstanbul'u yaþýyordum doya doya. Bu kanatlarýný, kollarýný sonuna kadar açan þehir beni baðrýna öyle bir basmýþtý ki.

Ýþte dedim þimdi yeni BAÞLANGIÇLARA hazýrým eskiler eskidi.