H.Z.Taþkent'e

-Çek al beni gözlerinin
en kahverengisine,

Kalemim halen devinim,
beynim devrim halen ve
Nutkum kasýrga; desem ne çýkar.
bakma bu yýlgýn duruþuna gözlerimin,
esasýnda her þairin kalbinde
ustanýn en kahverengisine
çekilip alýnma özlemi yatar


vehmine ömrümü kurban etmeden
o elim sevdanýn, ki ilki
daha 24’ümde gelmiþti
hatýrlarým - bir sýtma nöbeti gibi,
kemirmiþti eriyen iliklerimi-
tekrar anlattýrmadan bana zaman
di’li geçmiþ aþk hikayeleri,
bünyamin kokusuna yatmamak için
yusuf kuyularýnda,
bir baldýran zehrini henüz
aþkýn gölgesinde yudumlamadan,
Almadan hasta yataðýndan
gültekinleri
Ah, ben-i aþk,
Çek al beni gözlerinin
en kahverengisine,
Zira
soðuk gecelerin inleyen bam teline
deðen ateþten bir damla
gözyaþý hükmündedir aþk.


iki müzmin kafadar;
Musalla ve muamma.
Beni bekler kavganýn en kor yerinde,
hazýr sayýlmam, ama
kaynamýþ suyum hazýr.
ana sandýðýnýn kýrk yýllýk müdavimi,
naftalin kokulu beyaz basma;
kefenim hazýr.
bir kibrit; son sigaramý yakacak kadar.
yazarým cenaze marþýmý bile
ayrýlmak için yani herþey tastamam
takýlmýþ avuntu bir türkü dile
“halka olacak kadar bir zincire
büyük olmadýn ki sen,
yük te olmazsýn, eðer ölürsen”
Farkýnda olmaz yokluðunun yaðmurlar,
Çünkü bu sofrada ne yeri vardýr
ne de olabilmiþtir basit bir meze
eyvallah, bir sevda’nýn hükmü sevdalýsý kadardýr,
ya da
veylun likulli humezetin lumezeh
Usta, sen sadece zamaný bildir.
‘Yakýn bir vakit’ dediðim dilimin sevdalýsý
ne zaman gelir.
Ne zamandýr ‘vakt-i mübarek’ dediðin vuslat
Bu uçsuz vaha,
daha kaç engebe gerektirir.
Beklemekten yana kullanmýyorum zarlarý,
Benim için ha yek ha þeþ,
Meramým baþka, bakýþým baþka pencereden
ikisi de birbirine eþ.
Bu meyanda ‘beklemek’ ziyan hükmündedir.
gayri çok aðrýtýyor, bekleme diyor
beyin tasýmdaki asýrlýk nasýr
Ya çöz ilmiðini dilimdeki suskunluðun
ya da
hazýr sayýlmam; ama iki kadim dost
beni bekliyor.


Ýþte bu harb,
bu çetin hesaplaþma
gardýmý düþürüyor.
Beni,
ruhumdaki garip bir duygu,
bu öksüzlük duygusu düþündürüyor.
içimde bir yetim burukluðu var
somut bir yokolma kaygýsý deðil
Býrakýr giderim yoksa,
sakýncasý yok. Sadece
özür dilerim yaþanmýþlardan
ve biter.
Yoksa ki ‘karanlýða gözyaþý dökme kampanyasýna’
doðuþtan kayýtlýyým.
Asaletim gözyaþýmý döktüðüm vakitten gelir.
Aðladýðýmda dökülür her bela
Aðladýðýmda sökülmezse þerefsizim kerbela
Ve zerre kadar þüphe taþýmam: döktüðüm
bir damla yaþ, en az bir
aliyyel mürteza hükmündedir.
Usta, ölüm yanýnda korkular nerelidir?
Yoksa ki korku dediðin;
oyuncak gelir.


Meramým baþka benim, bakýþým baþka pencereden
gayri çok aðrýtýyor, bekleme diyor
beynimin tasýndaki asýrlýk nasýr
Ya çöz ilmiðini dilimdeki suskunluðun
ya da
hazýr sayýlmam; ama iki kadim dost
beni bekliyor.
Usta bir yol daha var,
kulak ver hicranýn ayak sesine
Çek al beni ne olur,
gözlerinin o en
kahverengisine,