Geleceðe Mektup Yazmak

20 yaþýndaki çocuðuma verilmek üzere bir mektup kaleme aldým geçenlerde. Ve bu mektubu en deðerli anýlarým arasýnda 20 yaþýndaki çocuðumun doðum gününde ona vermek üzere saklýyorum. Geleceðe mektup yazmak ürkütüyor beni. Deðiþen dünyada yeni neslin nasýl bir kalýba gireceðini tahmin etmekte zorluk çekiyorum. Buna bir de sistemin ve eðitimin çarpýklýðý eklenince aklýma türlü türlü olumsuzluklar geliyor. Cinsiyeti ve hatta annesi bile belli olmayan bir çocuða mektup yazmanýn garip tadýný ayýrt etmeye çalýþýyorum nicedir. “Acaba boþuna mý yazdým?” cümlesi aklýmdan geçmiyor deðil hani. “Çocuðun olacak mý, olsa bile okuyacak mý, kim bilir nelerle uðraþacak o zaman?” gibi soru silsileleri mektubu vereceðim güne kadar beynimde dolanacak gibi duruyor. Doðmamýþ bir çocuða don biçmedim ama 20 yaþýndaki bir çocuða mektup yazdým. Ýþe bakýn! Çocuðun boyutlarý hesaplanamazken yýllar sonranýn þartlarýný kendimce tahmin ederek bir mektup yazmýþým. Olacak iþ deðil ya. Oldu bir kere. Ömür yeterse, Allah bir de çocuk nasip ederse 20 yaþýndaki doðum gününde þimdilerde yazýlan bir mektup onun doðum günü hediyesi olacak. Bana babam böyle bir þey yapsaydý aðlardým herhalde. Çýlgýna dönerdim mutluluktan.
Ya yýlar sonraki bir genç… Ne der böyle bir iþe? En olumlu þartlarda 25 yýl sonrasýndan bahsediyoruz. Türkiye Cumhuriyeti’nin 100’lü yýllarý… 100 yýlý deviren bir ülkenin gençliðine yazýlan bir mektup aslýnda bu. Nasýl tepki vereceklerini anlamak için þöyle bir varsayým yapmak doðru olur sanýrým. Günümüzden 25 yýl öncesine gidersek aradaki deðiþimi bundan sonraki 25 yýl için söyleyebiliriz. 1982 yýllarý… 1980’i geçirmiþ bir ülke! Düþünmekten ve eleþtirmekten korkan bir gençliðin ilk tohumlarý burada atýlýyor. Yargýlamaya ve tepki vermeye korkan beyinler üretilmeye baþlanýyor. Sonuçta 80’lerin Türkiye’sinin ortaya çýkardýðý gençlik orta yolcu ‘bana dokunmayan yýlan bin yaþasýncý’ bir gençlik oluyor. Ve yavaþ yavaþ yönetim kademelerine gelmeye baþlayan 80’li yýl çocuklarý bir diðer tanýmýyla televizyon çocuklarý kafalarýna doldurulan kalýp düþüncelerle bir yerlere gelmenin hesabýný yapýyorlar. Paranýn çektiði özentiliðe doðru gidiyor çoðu. Ve þimdiler yani 25 yýl sonrasý bizim elimizde uyuyan bir gençliðin elinde. Uyanmak biraz zaman alacak belki ama er geç uyanacaðýz. Ve özlem duyduðumuz üretici gençliðe bir gün mutlaka ulaþacaðýz. O zaman geç olur mu bilmem, kehanette bulunmak da yanlýþ olur. Ama elimizde henüz þekillendirilmemiþ hamurlar varken iyi ustalarýn yoðurduðu leziz kurabiyelerin tadýna bir gün bakacaðýz mutlaka.
Geleceðin gençliði uyanýk olmalý. Ne aðabeylerine ne de babalarýna benzemeli. Onlar deðiþen dünyanýn beþiðinde sallandýlar. Bugün çýkýp yarýn fiyatý düþen telefonlardan pay biçsinler kendilerine. Ve nasýl uyanýk bir raydan gidiyor kapitalist treni, baksýnlar kaþlarýný kaldýrýp da.
Geleceðe bir mektup da siz yazmadan önce; mektuplarý okuyacak gözü açýk çocuklar yetiþtirin, ne dersiniz?