Annemizden korkarız, babamızdan çekiniriz bizler korku kültürünün besleyip büyüttüğü büyüklerimizin eseriyiz.Olgunluk çağlarına geldiklerinde ise korkacak kimseleri kalmamıştır çevrelerinde ve artık yalnızdırlar...yalnızların yalnızı oluverirler... sorgulamaya başladıklarında ise hayat zaten geçip gitmiştir.
Oysa korkulacak ne vardırki hayatta ölümmü? hiç sanmam korkunun ecele faydası yok diye söylemiş atalarımız, ölüm için söylemişte keşke hayat içinde söyleselerdi o zaman hayattan korkmaz korkularımızla yaşamak zorunda kalmazdık... Ben bu gece korkuya taktım sahi neden korkuyoruz bu kadar kaybedecek mevkileri, makamları, sakladıkları sırları olanlar korksun.Ben korkmuyorum Şair Mehmet Akifin'' KORMA'' şiiri gibi (HZ)'' Muhammed'' (s.a.s) dediği gibi korkma Allah bizimledir.Yüreğinde şüphesi olanlar korksun hepimiz günahkarız; günahlarımızdan korkmak yerine; Allahın engin rahmetine sığınmak bir çocuğun yaramazlık yaptığında annesine sığındığı gibi bizlerde kul olarak Rabbimize sığınabiliriz o zaman ne gam, ne korku, ne şüphe, içimizi kemiren boşluklarla hayatı yakalmak ancak bir hülyadan ibarettir...

Firakınla kavrulmak, çöl de yanmak ne güzel, derdimin dermanı olduğunu bilmek ne güzel, içimde hicranınla tutşmak efganım ne güzel. Nefesinle tazelenen hayatın başlangıcı ne güzel.
Ol deyince olduranı tanımak en güzel kul olabilmek ve sevdiğimize benzemek benzemeye heves etmek ne güzel.