ADI DENÝZ’DÝ
Adý Deniz’di
Baþka hiçbir þey bilmiyordum
Ama paylaþýyordum
Mutluluðu ve hüznü,
Dinliyordum
Doyumsuz sohbetini
Yaþýyordum
Yorumsuz sevincini.
Adý Deniz’di
Baþka hiçbir þey bilmiyordum
Düþünüyordum,
Tanýmadýðým yüzleri, elleri, sesleri.
Öðreniyordum,
Fikir edinmeyi.
Anýmsýyordum,
Geçmiþten birilerini.
Adý Deniz’di
Baþka hiçbir þey bilmiyordum
Ama hissediyordum,
Güzelliklerle dolu olduðunu.
Hissediyordum,
Saçlarýnda doðanýn kokusunu,
Gözlerine gökyüzünün fýrtýnasýný.
Hissediyordum,
Dudaklarýnda güneþin sýcaklýðýný,
Ellerinde topraðýn yumuþaklýðýný.
Adý Deniz’di
Baþka hiçbir þey bilmiyordum
Ama konuþuyordum,
Bilmediðim bir dili.
Okþuyordum,
Tarif edemediðim saçlarýný.
Dokunuyordum,
Elinin ayasýna, parmaklarýna ve parmak uçlarýna.
Adý Deniz’di
Baþka hiçbir þey bilmiyordum
Ama seviyordum,
Görmediðim bir yüzü.
Adý Deniz’di.