Uyumadan yaşamak çok tuhaf
Kendi dayanıklılığına şaşırmak
Sabır mı bu çaresizliğin yılgınlığımı
Ortalarda ezik yorgun dolaşmak
Anlatıcı sıfatıyla meydandasın
Yirmi çift göz üstünde
Mecalin yok yapmak zorunda olduğun işe
Bir bir sayıyorum
Üçer beşer ayrılık geceleri
Erken olsun karanlık
Sevmiyorum artık gündüzleri
Böyle mahsun çırpındıkça kararsız ezik ve yitik
İstendiği gibi zararsız
Olmak lığı ırak gecelerin
Şüphesiz sevdalıyım
Kendi içinde bitik sömürülen bir neslin evladıyım
Üzüldükçe büyür gözlerim
Büyüklük ağlatır hissettikçe ne derin bir mazinin efradıyım