ANSIZIM
Ansýzýn çalmýþtýn yüreðimin kapýsýný
Bense sorgusuz, sualsiz almýþtým seni içeriye
Aðýrlamýþtým yüreðimin en güzel köþesinde
Ama hepsi bu kadardý deðil mi?
Gidiþini anýmsýyorum
Geliþin gibi ansýzým gidiþini
Baharý yaþadýðýmý sanmýþtým
Bilmiyordum baharýn son olduðunu
Ve görmüyordum yapraklarýn sarýlýðýyla
Karýþýk kahverengini.
Bildiðim tek þey gözlerinin kahvesiydi
Yaþadýðýmsa yüreðimde yeþeren aþkýndý.
Evet yeþeren aþkýndý
Bu günlerde can çekiþiyor o küçük filiz
Can çekiþiyor yüreðimin mecnunu
Can çekiþiyor aþkýn adý.
Geri dön!
Yine gel ve gitme
Ansýzým kapýmý çalma,
Yüreðimin zincirlerini kýr
Yeter ki gel.
Hatýrlýyor musun, kapýmý çaldýðýnda ellerin titriyordu
Yanaklarýn da hafiften pembeleþmiþti
Ve gözlerinin kahvesi bambaþka parlýyordu
Her halinden ve hareketinden belliydi
Heyecanýn
Bu kadar çabuk mu bitti, aþkýn
Tükendi mi, sevgin?
Þimdi kulaðým kapýdan ayrýlmýyor
Bir gün ince parmaklarýn kapýmý týklatýr hissiyle
Yüreðimse gardiyan misali nöbette
Mahkümsuz bir kapý da
Yolun yolumdan geçer diyordum
Belli ki yurdunda ayrýydý.
Þimdi bilmediðim bir yerde ellerin kimin ellerini sahiplendi
Yüreðin hangi yüreðin kapýsýnda
Ansýzýn belirdi
Ansýzým kimin için yeþerdi
Benim dalýmý, nefesimi, yüreðimi kuruturken
Þimdi kime hayat vermektesin
Beni ölüm tadýndaki yaþama terk ederken.