Nereye aidim...
Bilinmezliğin şehrinde doğduğum için, zamanın perdelerini bir bir yırttım. Yıktım göğsümün kıllarından koca bir şehrin duvarını...
o zamanlar bir kadına aittim. Henüz zaman yoğurmamıştı acıyan elleriyle beni."henüz bakır rengindeydi dağlar, daha şivan düşmemişti böğrüme"
...bir çoğul eki ile yaş (ım) çoğaldı. Çoğalarak kendime döndüm pervane gibi. O zamanlar bir bayrağa aittim. Döndüm döne döne 14 kez vuruldum. Merttim yürekliydim... Silahların gölgesinden geçtim...
o zamanlar toprağa aittim…
Topraktı beni alan kokular müsebbibi. Topraktan gelirdik ya o yüzden ayağımın bir hep topraktaydı. ne zaman ki acı sürülü, yüzler gark oldu toprağımıza o zaman kurşuna aittim...
Yeşilin tozunu attım dağlarımda."ekindim oldum harman" dağıldım. Tarumar oldu düş bahçelerim. bir fırtına tuttu bizi saldı derya ya... O zamanlar hiçliğe aittim...
Uzun lafın kısası olmaz. Her dem aşka aittim her dem aşktım...


mehmed asım
ikibinyedi
bilinmezliğin zamansız ölçütü...