Yanlýþa dair ne kadar acý çekersek insan' da geçmiþe dönemezmiþ...

Burada geçmiþe bakýyorum, bize kürt diye tanýtýlan (ki bence öyle deðil) insanlarýma. Hangi ön yargý onlarý buraya çekti ki bizim onlara yaklaþýmýmýz deðiþti. Baktýðýmýzý göremez hale gelmiþiz. Ki onlarda bizim kaynaþýmýmýz...

Bir ön yargýyý yok etmek atomu parçalamaktan bile zordur (einstain), artýk atom bile parçalandý fakat ön yargý dimdik ayakta. Bu insanlara haksýzlýk yetmez mi artýk. Kaç kiþi hayatýný öne sürdü bu mücadele için. Ne doðru dinlendi nede haklar. Hepimiz kaynaþmalýyýz karýþmalýyýz birbirimizle. Bu ülke öyle kürt, laz, rum diye bölünecek kadar basit tarihli bir ülke deðil.

Bir okurum bana küçükken yaþadýklarýný anlatan bir mesaj atmýþ. Ben bu yazýyý onun için yazýyorum. Ýsmi Azze. Beni çok duygulandýrdý yazdýðý. Ýnsanýn etkilenmemesi mümkün deðil. Þöyle diyordu;

“Sevgili Bülent, çok hassaslaþýyorum bu konuda .. ciddi anlamda çok yazmaya çalýþtým ama göçe zorlandýðým ilçemde hep yerde üstü gazetelerle örtülü adamlar geliyor gözlerimin önüne daha 9 yaþýndaydým..

Ýçimden kopuyor bir þeyler haberlerden nefret ediyorum.. kurþunlarýn neden yapýldýðýný bilmez çocuklar ama biz sabah okulumuzun bahçesinde topladýðýmýz ....................... .diye yazamýyorum bunlarý yüreðim el vermiyor gözlerimi yummaktan korkuyorum ya yine gelirse bomba sesleri diye...”

Ve birde sevgili Azize bana bir öykü yolladý; Meçhul: karþýt düþünceli (...) abisini vurma görevi ona verilmiþti son toplantýda.

”Mehmet toplantýda kabul etmiþti görevi. En gözü kara tetikçiydi verilen hiçbir görevi tamamlamadan dönmemiþti.. Bir gün sonra daðýnýk bir halde geldi annesini ve abisini rüyasýnda gördüðünü ve verilen görevden alýnmasýný istedi. Kabul edilmemiþti toplantýda talebi. Mehmet tepkiyle çýkýp gitti. Yapamayacaðýný belirterek. Onu ve abisini indirme görevi bana verildi.

Mehmet sokak baþýnda evine dönecekken karþý karþýya geldik. Beni görünce silahýna uzandý elleri. Ben çoktan hazýrdým. Ýki el ateþ ettim kafasýna. Eli silahýnda duruyordu hala. Sýrtýmý dönmeden kaçmaya baþladým ayakkabým çýktý ayaðýmdan dönüp almakla zaman kaybedecektim.

Kampa dönmem için görev tamamlanmalýydý. Abi Kemal iki gün sonra (... sýrtlarýnda) indirildi.. 23 ay boyunca kamp dýþýna çýkartýlmadým. Annem aðýr hastaymýþ haberiyle izinli görmeye gittim. Kimlik kontrolü sýrasýnda telaþlý davranýþým ele verdi.. Piþmaným... piþmaným..”

Evet böyle diyordu iþte sevgili Azize bana. Bu ayrýmda insanlar ne yapacaklarýný þaþýrýp nerelere savrulduklarýna. Ýçimizde meðer çoktan bölünüp parçalanmýþýz. Kürt'lere artýk terörist tanýmlamasý çýkmýþ. Peki bizim verdiðimiz þehitlerde ölenlerin arasýnda hiç kürt yok muydu? Neden bu kadar parçalayýp hala uðraþýyorlar bu insanlarla dillerinle, eylemlerinle neden? Azize bana Bülent bende kürt ' üm diyordu ama bu ülkede yaþýyorsam bu ülke bana bayraðýný açtýysa ben Türk' üm diyordu. Herþey ortada deðimli?