On üçünde astý kendini,
Sadece on üç yýllýk tecrübeyle,
Kaldýramadý ona dayattýrýlanlarý.
Ne Hiroþima’dan kurtulan bir kýz çocuðu,
Ne Irak kurbanlarýndan.
Antigone, yunan trajedisinin baþ kahramaný.
Acýmasýz bir kralýn,
Tahtýný koruma çabalarýnýn bedeliydi onun ruhu.
Soðuk bir kafeste, annesinin kaderiyle buluþtu,
Ayný kaderin kendisine yazýldýðýndan bihaber,
Cesurca yüzleþti maskuler toplum yapýsýyla.
Bundan çok daha fazlasý olmalýydý yaþamda
Bunu sadece ikimiz biliyoruz çocuðum.
Bir kardeþ býraktý geride,
Gözyaþlarý ablasýnýn yanan bedeninden
Rüzgara karýþan küllere uzanmaya çalýþýr,
Gözler umursamazken onun acýsýný.
Niþanlýsýnýn kaný yere çoktan dökülmüþtü
Antigone Hades’in kucaðýna kavuþtuðunda…
Bir kralýn yalnýzlýðý oldu onun ölümü.
On üç yaþýnda bir kýzýn intiharý,
Bir kralý varisinden, eþinden, dostundan
Böyle mahrum býraktý iþte.
Tahtýyla baþ baþa kaldý þimdi Krean.
Diðer tüm krallar gibi...