Babam söylemeseydi belki aklıma gelmezdi. Ama o gün Necdet dayının karşısında benim kızım büyüyünce yazar olacak diyen babama karşı yine de diyebilecek çok fazla bir şeyim yoktu. Kuşkusuz babam yazarlık derken aynı zamanda benim önemli bir insan olmamı ve belki de ileride tarihe bile geçebilecek bir şeyler yapmamı kastetmişti. İşte böyle bir insandı babam ve ben onu sadece babam olduğu için değil aynı zamanda böyle bir insan olduğu için de sevmiştim. Ama bende babamın düşündüğü gibi biri olma hevesi yoktu. Büyük işler yapmak ,ağır konulardan bahsetmek benim üstlenmekten korktuğum bir yüktü. Fakat yazarlık işi babamın düşündüğünden biraz farklı da olsa kafama yatmıştı. Öyle ki babam benim kızım yazar olacak dediği günden beri kim bana büyüyünce ne olacaksın diye sorsa hep yazar olacağım dedim . Çünkü her zaman biraz ağlamaklı konuşan babam tam da benim kızım ileride yazar olacak derken öylesine ilginç görünmüştü ki bana eğer bunu ben anlatmazsam ileride kimse anlatmaya değer bulmayabilirdi ve böylece o an sonsuza kadar kaybolmuş olurdu. Şimdi ise başa dönelim. Sizin bu yazıyı okuma sebebiniz beni biraz olsun tanıyabilmekti ve belkide bütün bunları okuduktan sonra benden çok babamı tanımış oldunuz ama bu konuda yapabileceğim daha başka bir şeyin olmadığını da bilmelisiniz. İşte galiba ben de böyle bir insanım.

Etkilendiği Yazarlar:
William Faulkner ,Umberto Eco ,Oğuz Atay