İçine koyabileceğin bir karanlığın olmadan, bir ışığın olamaz. -Arlo Guthrie |
|
||||||||||
|
Zamansız bir mart ayıydı gittiğin gece. Sebepsiz, suskun, zalimce. Soğuktu bütün kaldırım taşları. Sadece ellerin aklımdaydı. Dokunmaya kıyamadığım ellerin. Şimdi başkasınınmı. Sabahlara beraber uyandığın başka bir kızmı. Artık kayan hiçbir yıldızda dilek tutmuyorum. Gönlüme izin vermiyorum seni sevmesine. Düşünmek istemiyorum gözlerini. Sadece şerefinde gizlediğin şerefsizliğine ağlıyorum. Yüreğimde biriktirdiğim serzenişlere inat nefret etmiyorum senden. Hiç bir duygu barındırmıyorum düşüncelerimde. Sevmiyorum nefrette etmiyorum. Güneşe çıplak gözle bakabiliyorum artık. Hiç bir karanlıktan korkmuyorum. Kapalı kalan kapılar ardında bırakmıyorum duygularımı. Sevmiyorum sevemiyorum. Hiçbir eli tutamıyorum senden başka. Hiçbir gidene kal diyemiyorum. Uçsuz bucaksız bir gökyüzünde uçurtmalara takıyorum hayallerimi. Güller biriktiriyorum ellerimde her gün bir tane gül bırakıyorum gittiğin yere. Belki bir gün alırda toplarsın diye. Aşkın rengini siyaha boyuyorum sırf sana inat pembe gülücükler dağıtıyorum etrafıma. Mutsuz değilim. Sadece sözlerinde gizlediğin yalanlara ağlıyorum. Sevmiyorum kurduğun hiçbir cümleyi. Kelimelerini getirmiyorum aklıma. Beraber gittiğimiz göl kenarındaki taşlara oturmuyorum artık. Hiç bir hayalin gerçek olmasını beklemiyorum… Gelmeyeceğini bildiğim için beklemiyorum seni İşte bugünde bitti sensiz. Kurduğum hiçbir hayal gerçek olmadı yine. Karanlıklar çöktü yeniden. Hiçbir gün batımı senin yokluğun kadar acı vermedi. Ellerim yine boş. Her yer karanlık her yer boş. Hayallerim yine öksüz, yine gariban. Ben yine sensizim. Artık uyanmak istemiyorum doğan hiçbir güneşle birlikte. Karanlıklara sensiz dayanamıyorum artık. Yürüyemiyorum senin olmadığın hiçbir yolda. Ben artık ağlayamıyorum bile. Sana biriktirdiğim bütün öfkemi sahile bıraktım dün gece. Yıldızlar tek şahidimdi. Oturdum, ağladım. Neden dedim sadece neden. Neden gittin, neden sessiz. Hiçbir sorunun cevabını vermedi deniz bana. Yakamoz bile ağladı benimle beraber. Gökyüzü kırmızıya boyandı. Hiçbir bulut senin kokunu getirmedi bana. Emanet bırakmadı dalgalar ellerini. Geri verirdim oysa. Ellerini özledim sevgili. Bana deli deli bakan gözlerini özledim. Seni özledim adını özledim. Dilim söyleyemese de her gün bekledim seni. Her batan gün ardından dualarımı eksik etmedim. ama gittin en güzel yerde başlayan yağmurda bıraktın bizi. Ben şimdi garip bir annenin kucağındayım sessiz dilsiz kimsesiz. Sensiz… Not: deymeyen hiçbir sevda yoktur. Sevdiğine pişman olma asla… Araz’ dan biricik arkadaşına sevgiyle kal yüreğin kadar temiz sevgiler biriktir kalbinde.
İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.
|
|
| Şiir | Öykü | Roman | Deneme | Eleştiri | İnceleme | Bilimsel | Yazarlar | Babıali Kütüphanesi | Yazar Kütüphaneleri | Yaratıcı Yazarlık | Katılım | İletişim | Yasallık | Saklılık & Gizlilik | Yayın İlkeleri | İzEdebiyat? | SSS | Künye | Üye Girişi | |
Book Cover Zone
Premade Book Covers
İzEdebiyat bir İzlenim Yapım sitesidir. © İzlenim
Yapım, 2024 | © araz, 2024
İzEdebiyat'da yayınlanan bütün yazılar, telif hakları yasalarınca korunmaktadır. Tümü yazarlarının ya da telif hakkı sahiplerinin izniyle sitemizde yer almaktadır. Yazarların ya da telif hakkı sahiplerinin izni olmaksızın sitede yer alan metinlerin -kısa alıntı ve tanıtımlar dışında- herhangi bir biçimde basılması/yayınlanması kesinlikle yasaktır. Ayrıntılı bilgi icin Yasallık bölümüne bkz. |