" Ne bir cümle kadar kýsa,
Ne bir sevda kadar uzun olmasa ömrün / gitme
Ölüm içindeki yalnýzlýðý ifþa etse de,
Sakýn ben ölmeden ölme..

Kim bilir sen bu saatlerde içindeki yalnýzlýðýn gýrtlaðýnda ölümü solurken, ben sana büyüyorum dua dua. Gözlerimde irinleþen Yusuf’un kuyularýný kaparken ne olur gitme. Vazgeçme sakýn cümlelerime nasýr olmaktan. Gitme benden ben sana gitmeden..Sakýn ölme düþlerime Elifi doðurmadan…Hadi yüreðimi bas yarana, berene. Sevdadan bütünlemeye kalmýþ bu yüreði serum yemiþ kollarýnaötr ..Ve bana sus harf harf.Sakýn ben ölmeden ölme...ölme

Ne çabuk unuttun ?

Senden önceki kadavra hükmündeki gözlerimi ? Ne çabuk unuttun ? Saçlarýmdan örüp bedenimin gölgesine kendimi hunharca astýðým gecelerimi ? Kendi ellerimle gömdüðün bu yüreði seninle yeniden yeþerttim ben..Göðsü bozkýr dikenlerine alýþýk bu beden senin gözyaþlarýnýn tuzunda açtý tüm güllerini. Bir cümleye bile sýðdýrýlamayan kanlý gömleðim senin gökyüzünde yýkandý sonra da senin gözlerinin renginde hayata gözlerini açtý…

Ne çabuk kuruttun ?

Sana sicim sicim akan gözyaþlarýmý ? Ýmkansýz olsa da tek seninle ellerimle aldýðým Elifimin çýðlýklarýný ? Sus ve aðla…Ayak dibine düþsün gözyaþlarýn..Kýzarsýn gözbebeklerin…Gitme diyorum sana…Gitme…Ölüm göz kýrpsa da sana, sakýn verme ellerini an’lýk depremlere..

Unutma ey hayat / unutma ey gül-ü râna,
Döþeðine kadar uzasan da elleri ölümün,
Sakýn verme ellerini…

Unutma yar,
Seni yaþamak, ekmeði iki bölüp bereketini kokmak gibi bir þey..
Seni özlemek, suyu avuçlarýnda bekletmek gibi tarifsiz..
Ve seni sevmek, hayatý þah damarlarýnda “ sen diye “ hissedibilmek…

Utan-mý- yorum..
Yýrtýyorum dudaðýmdaki tüm alfabeyi..
Haykýrýyorum cümle cümle…
Ben ölmeden ölme.
Ölme….

Ölme diyorum çünki…
Sadece sen nefes aldýðý için bildiðim,
Sadece sen varsýn diye merak ettiðim bir zamanýn en özleminde özlenmektesin. Kaç gün, kaç asýr oldu gözlerinin kirpiðinde ýslanmayalý ? Kaç saat oldu sesinin yokluðunda uyanmayalý ? Sus ve tek bir kelime etme..Kirpiðimin en ince yerinde özlenmektesin..Hadi durma, eteklerindeki güneþi topraða gelin edip çök yüreðimin gökkuþaðýna. Saçlarýný çöz ve býrak kollarýný omuzlarýmýn rüzgarlý tepelerine..Yaslan mutluluk sýradaðlarýma..Ve giyin üzerine beni..Hiç çýkarma..Çünki ben hep seninim…

Kýsýyorum radyomun sesini..
Yüreðime kaydettiðim senli naðmelerini dinliyorum.
Dinledikçe sen oluyorum..
Sen oldukça büyüyorum…
Ve ben büyürken sende,
Sakýn gitme benden…
Gitme…

Gitme diyorum çünki;
Sadece sen söylediðin için ezberlediðim,
Sadece senin varlýðýn var diye içine girdiðim bir þarkýnýn içinde beklenmektesin. Ne çabuk unuttun bendeki seni ? Yüreðimde kapladýðýn yerin ne kadar büyük olduðunu ? Sus demeyeceðim bu sefer. Ben’le baþlayýp sen’le biten bir cümle kur dudaðýnýn sevda kokan pýnarlarýndan..Biz ki; hiddetlenerek tutulduðumuz, hissederek soluduðumuz ve özleyerek umut bulduðumuz yolun son iki yolcusuyuz. Aldýrma gelecek trende bize yerin olmayýþýna..Biz ki; omurgalarýmýzýn gölgesine birbirlerimin yüreðine sýðdýracak kadar büyük cümleyiz sevda lugatinde..Býrak hiçbir masal kabul etmesin Elif’imizin beyaz duvaðýndan düþen rengarenk balonlarý..Býrak hiçbir dað yol vermesin söz verdiðimiz yarýnlara. Tek bir cümleye sýðdýrýlamasa da adlarýmýz, biz tek bir sevdayýz dudak paylarýmýzda..


Ey özlemini özlediðim en büyük özlemim;

Hafýzaný yokla ve dinle..
Biz ki, bu yola “ çatýsý olmayan düþten “ koyulduk..
Senin cebinde bir miktar umut,
Benim cebimde bir avuç nefes…
Bir dirhem sevgiydi aradýðýmýz..
Þimdi ayný yürekte nefes almakta isek,
Ayný yolda umuda büyümekte isek,
Ve ayný kýyýda Elif’e yürümekte isek…
Hadi durma öl,
Beni ölmemelere býrakarak…
Hadi durma git..
Beni bensizliðe satarak…

Ne olur ölme sevdam…Ölme…
Öleceksen az bekle…
Bende geliyorum…
Satýrlar bize sýrtýný dönse de,
Bari ölüm tek þahidimiz olsun.

- Sana en büyük duam; aldýðým nefestir -

08 / 07 / 2008

Ýsmail Sarýgene