Bomboþ ve loþ evim
Dört duvar arasý dört kiþilik bir yalnýzlýk gibi
Kütlesi aðýr
Aðýr bir yük omuzlarýmda..
Çok aðýr bir sancý kafatasýmda
Anlamlandýramadýðým bir aðrý bu
Senin gibi..
Puslu ve yalnýz
Kýrýlgan ve kaybolmuþ
Düþlerim gibi..
Belki hiç varolmamýþ
Sahte bir yanýlsamadan ibaret..
Ya da belki bilinçaltýma gömdüklerim kadar derin..
Ýzli..

Sebepsiz ve sonuçsuz gözlerim
Gitmek istediði
Koþmak istediði yerler gibi..
Uzak..
Bedenime büyük gelen giysiler gibi ruhum
Taþýyamadýðým kimi zaman
Yalpalandýðým sokaklarýnda kimsesizliðinin
Dokunmaya korktuðum
Varlýðýn gibi..
Gizli ve zamansýz
Delik deþik olmaya çok müsait
Ve saðýr ve dilsiz mecburiyetten..

Gizli ama suçsuz ellerim
Ýçime akan sözcükler gibi kýrýk kemikleri..
Yapýþtýrýlamadan tekrar kýrýlmýþ
Ve bu yüzden ölü doðmuþ aslýnda
Aþklarým gibi..
Hareket bile edemeden..
Kimseler gelmemiþ uðurlamaya
O yüzden daðýlmamýþ henüz kasveti..
Yokluðun gibi..
Belli belirsiz
Acýlý ve yaþlý
Ve aslýnda hiç gitmemiþ..
Ve hiç konuþulmamýþ gerçekte..

Rahatsýzlýðýmý alýp götürdüler bir gün
Uyuyordum..
Dokunulmazlýðýmý kaldýrýp attýlar uçurumdan
Düþlüyordum..
Ve çözdüler ellerimi bi bahçeye salýp beni..
Özgür býraktýlar düþlerimi
Koþtum..
Durmadan koþtum..
Taa ki kendimi yakalayana kadar..
Kendime ulaþana kadar..
Ve kendime kavuþana kadar..

Biliyorlardý çünkü..
Biliyorlardý..

Elbet o zaman buluþurdum seslerle ve sessizlikle
Kavuþurdum renklerime
Ve iþte belki o zaman buruþturup atardým anlamlý anlamsýzlýðýmý..
Ve anlardým belki de..
Aslýnda hiç varolmadýðýmý..