ßir kadýn tanýyordum hem bakire hem de duldu

Henüz on sekizindeydi kader kalemini kýrdýðýnda
ßir tek topraklarýn tohum taþýdýðýný sanýrdý
Diþiliðinin farkýna varamadan daha
Vermiþlerdi kucaðýna en siyah saçlý oyuncaðýný
Oysa daha oynanacak evcilikleri masallarý hikayeleri vardý
Masmavi nazarlýklar asýlý kalacaktý taze süt kanallarýna
Her sabah cývýl cývýl kuþ sesleriyle uyanacaktý
ßir de sabaha sýkýlmýþ taptaze umutlarýyla
Deniz dalgasý saçlarý ne doðaldý mahlassýz þiirler gibi
Gecenin kimsesizliðinde daðýlan iðde kokulu gülüþleri
Çeyizine ne denli keder gam yüklenmiþti nereden bilirdi?
Saçlarýna yýldýzlarýn lüle lüle üþüþtüðü bu zamanlarda
Üþümüþ cümlelerin sonunda donuyordu
Vaktinde mutluluktan zil çalan etekleri
Gemleyemediði arzularýna intikam davullarýyla vuruyordu
Aþka bakire...mutluluða duldu


Bir kadýn tanýyordum hem bakire hem de duldu

Sevmelerinin seviþmelerinin yarým kaldýðý
O taþlý çakýllý tozlu topraðý yataðýydý
Selamlaþtýðý her sevdasý þamardý geç kalýnmýþlýðýna
Kesip kýrptýðý anýlarýný bir uçurtmanýn kuyruðuna takmýþtý
Onu da çetin bir rüzgar yemyeþil bir aðacýn dallarýna fýrlatmýþtý
Tiftiklenmiþ acýlarýna direndiðini hangi Cehennem duyduysa
Kendisinden istifa etmiþ kimliðini hangi Cennet bulduysa
Tek hücreli hayatýnýn hükümsüz izdüþümlerine yuvarlanýyordu
Güneþi yavaþ yavaþ batýyordu
Her gece katran telli kirpikleri dünyayý tuzuyla alkýþlýyordu
Kaç kere sýfýrlamak istedi kaç kere kabaran kabahatlerini!
Fakat bir portre kadar yalnýzdý yaldýzlý sofralarda bir kuru adý kaldý
Kapaksýz yaþanmýþlýklarýnýn soðuk taþ önsözünde mutlaka yazýlmalýydý
Aþka bakire mutluluða duldu...