gözlerimin önünden geçiyor ılık rüzgarlar
martıların intikamı deliyor ciğerlerimi

suçsuzum!
daha dinlemedin bir kelimemi
……

sineme doluyor hüznün
ve yine kuşatıyor zayıf bedenimi

düşlerim!
daha anlatamadım düşlerimi

bırak parçalansın beden
bırak düşsün hüzünler yine anaların kalbine

ayrılık!
bulduğum kendimi ve sonra kaybettiğim çöller
neyleyim sahraları
uzaklardan esiyor rüzgar
kan yüklü ve hüzün
bakma anlattığım böyle neşeli
bakma gözyaşlarında ışıkların parlak dansına

daha büyümedi hayatın içinde çocuk
daha susmadı ölüme terk edilen bebekler

ölüm!
şimdi doğmamış bedenlere
sessiz, sessiz
yaklaşıyor

açtım kulaklarımı
duyuyorum sesini
iskelelerde çığlık atan martılar
intikam, intikam ve yine intikam
parçalanmış yüreğimin
her parçasından

bak seriyorum önüne
işte senin
yak istersen tüm kitaplarımı
yak istersen geçmişimi
geleceğimi
her şeyimi

suçsuzum!
oysa anlatamadım renkleri seyrettiğimi
anlatamadım yağmurda ıslanmayı
çiçekler için sevdiğimi

ah ! hüzün yıldızı
ah, kınalı kuzuların dilindeki türkü
gözlerim müştak bir ışık arar

doğunun ışığı; Selçukluyu, Osmanlıyı besleyen pınar
muhtacım yine Asyanın bozkırlarına

daha topraklar kucak açmamıştı
daha filizlenmemişti çocukluğum

feryat ve ızdırap!
daha meyvesi olmamıştı her saniyenin
ah, susmayan şarkıları aç kurtların
dinmeyen feryatları firakların

daha söylememiştim ne kadar masum olduğumu
ölüme terk edilen bebeklerin suçsuz!
söylememiştim vurgun yemiş kalbimin
beni nasıl vurduğunu

dünya!
al çürüt bedenimi zindanında
al çürüt ruhumu, öldür, parçala
bak terk ediyorum seni
daha söylememiştim suçsuz olduğumu


yusuf bal