Ana dili istanbul olan
bir adamdın sen
ve ben..
dudak payını romayla acıtan
bir kadındım
tüm şehiri seni öperek ağlarım..

ağlayarak bir kenti olduğu yerden yakmak
ve sızarak selvi
boyuyla
bir söğüde akmak
suyun tutunamayan ellerinden
seni içiyor olmak
ve şehri
olduğu yerden
nefesinle! ateşe vermek

sen istanbulda biraz romaydın galiba
ve ben neşerindeki ateş
sana değidiğim yerden kesen
acı hatıra
unutulamayanlar arasında
biraz kırmızı suç
biraz dumanlı keza..

ana dili sen olan o şehirdi hatrımda
herkes unutuyordu bir şeyleri
unutulanlardan kentler kurulacaktı
cibiliyetli
besbelli

herkes biraz kenttir aslında
ve şu
kalabalık caddeler
biraz memlekettir hafızamda

ve dudak payımda kalan
bir az yudumlanan
an
lan
an!
biraz daha bendim aslında

..içimde bir yere düştüğün
düştüğün de
görüldüğün
ateşlerle bir kenti
romayla tükettiğim
biraz yıkımdın aslında..

dudaklarımdan kiralanan bir kalbi
ruhumla satılığa çıkardım..
intihar neşterinde
parmak uçların kaldı
dudaklarımda bir pay tadı
intihar neşterim dudakalırımdaki tattı
yu.r.dum lan!
dı

herkes biraz intihardır aslında
yerden yüksek yaşanırken aşklar
sevgiliyi öpmek
romaya istanbul düşmektir esasında
..