Şimdi sokaklarda bütün umudum,
ve
açlığım,
ve
dışlanmışlığım..
Benim oyuncakla dolu bir dünyam vardı sizin bilmediğiniz
ve
ben ayrıyım şimdi onlardan..
Ta, uzaktalar,
El sallasam koşar mı ki bana pinokyom,
pilsiz ve itmekten, pantolunumun dizlerini yırttığım arabam.
Ya çevirmekten bıkmadığım topaçım, döne döne gelir mi yanızlığımı paylaşmak için.
Şimdi açım ben sokaklarda,
benim geçmişimde oyuncakla dolu bir dünyam vardı; Siz bilmez siniz..
Onlar çocuk yüzümün tek arkadaşları,
oysa,
şimdi ben açım…
Getirin benim somun ekmeğimi,
yufkam var içine dürüp yiyeceğim.
Çocukluğum var benim, yalnızlığım var,
kimselerin paylaşmak istemediği...
Yalnızım şimdi sokaklarda,
kimsecikler yok yanımda,
yalnızım….
Benim oyuncakla dolu bir dünyam var arkamda,
yaramaz çocukluğum var.
o, uslanmaz çocukluğumun bir yarısı.
Pinokyo mun burnu uzamaz
paslı,
Polis arabamın tekeri dönmez,
paslı,
benim oyuncaklarla dolu bir çocukluğum var,
oynayamam onlarla,
çünkü;

yalnız bana yasaklı…