sen uyurken

uçuk pembeden

daha anlaşılır ne kalırki dünyada

azda kalır düşünceler

ben düşünce uykuna

yalnızlık getirir bir de beni sana



sen uyurken

duru bakarım renge çalınca bir düş



bir başka seçer gözler



bir de ben

bir türlü söylenemeyen

bende yine durur

bendeki endişen



uçar pembe geceden

bir başka durur hikayen



yüzün dünya mevsimidir

bu geceden

sen uyurken

bir de ben

daha başka susarım kendimden



sana benzer endişem



ne kalırki geriye

anlatsam yerle bir

anlatsam da gökle bir

kelimelerle anlatsam da

ne kalırki geceye

dünya senin suskunluğundur

ne kalırki bende duran

sessizden



kendinde gömüsündür

sen uyurken

anlatsam da

susmasan

sussan da bakmasam

sen uyurken bir de ben



renge çalar bir düş

anlatsamda dem’inden ne kalırki geriye ‘sen uyurken beni kendine gömdüğünden..