AYFER`İN ARDINDAN


Odasının karanlık bir köşesinde
Asılı resminin üstüne
Aydınlık düşlerini bırakarak gitti Ayfer.

Ne çocukluğunu yaşadı
Nede güzel günleri gördü
Motorları maviliklere süremeden
Düşler denizinden uzak
Çocuksu düşlere ulaşamadan
onüç yaşında______
_Bir gül gibi usulca düştü toprağa,

Kanayan gözlerin__
__Geceye dökülen_
_____Saydam sularına düştü yüreğim,

Nereye böyle çocuk
Sessiz sedasız
Elveda bile demeden dünyaya,
Güneşi utandırdın çocuk
Ay ferini yitirdi...

Geceye ateş yağdı,
Sokaklarda yağmur,
Gökler bulutsuz kanıyor,

Nereye böyle çocuk
Yarım kalan oyunların bitmedi henüz
Şimdi körebenin zamanımı?

Oyun bozanlık ediyorsun
Ya acelen ne senin acelen
Bu nasıl bir sevda
Bu kadar erken
Sevdalandın toprağa,

Daha senin yaşın kaç çocuk
Daha senin yaşın kaç
Sen ölmeyi kimden öğrendin
Bu kadar çabuk........

Bayramı bile beklemedin,
Gayrı sabahlar sensiz kalacak,
Şimdi kapımızı kim çalacak
Kim öpecek elimizi,
Kim alacak şekerini,
Ya ben kimi öpeceğim Ayfer diye çocuk,
Ya ben...
fazla söze gerek yok
Gelecekte görüşmek üzere
Güle güle çocuk.