Dün gece;

Aşk usturaların ağzında bilediği
Dikenli gülünü kalbime batırırken,
Vaftiz edilmemiş bedenimi taşıyan kemikler
Gölgemin önünde ufalandı –seyirci kaldım-

Titreyen diz kapaklarıma inat aylak kuşlar yakama asılmış,
Sarhoş bardakların dibinde sendeleyen adımlarımı
Kadının kurak dudaklarına götürüp
Esaretimi bir öpücüğe sattılar.
-Çırpındım ama durduramadım-

Eskittiğim gülüşlerimi dizlerine yaslayıp
Onurlu bildiğim köleliği kabullenmek üzereyken,
Sessiz harflerine ruhumu gömdüğüm hayat
Düşlerimin kanını emip,
İnce belli kalemiyle
Örselenmiş bedenime ihanetin resmini çizdi.
-G/özüm döküldü toprağa -a ğ l a y a m a d ı m-

Ve inanç filikalarım kıyılarıma çarparak
Okyanuslarda kaybolurken,
Gecenin doğurduğu günahlar kulağıma fısıldadı
Evcil kedi edasıyla boyun eğdim.
Yalnızlığın harabeye dönmüş evinin önüne sinip,
Hışımla dizlerimi kırarken
Küf kokan toprağın paslı iğnelerine sarılıp
Göz kapaklarımda biriken uykuları diktim.






Bugün;

Rüzgâr tenimde büzüşmüş acıları nefesiyle ütülerken
Çaylak bir martı gibiyim,
Her yağmur damlasında ölerek
Dağların eteğine düşüyorum.
Ve insanlıktan gizlenip,
Dilimin üstünde aman! Dilenen kelimeleri söktükçe
Boğazımda yenisi türüyor.
–Engel olamıyorum-

Toprağa düşen acizlikleri ayağımla ezip
Tükürüğümle boğmaya çalıştıkça,
Filiz verip yeşeriyor.
-Ey Tanrı’m duy yorgunum-

Ağacında sararmış yaprak gibiyim şimdi
Fırtına üzerime kükreyip,
Göğsümü dişlerinin arasında çiğnerken
Gök kubbe sallanıyor lacivert bulutlarımın koynunda.
Bileklerimi kavrıyor, zehrine muhtaç olduğum sarmaşıklar,
Çamurlu yollara sessizce dökülüyorum.




Yarın;

Namlusunda arsız kurşun gibi
Zamanın ciğerlerine saplanacağım.
Yırtacağım,
flu sisler ardında saklanan düş bozması hayalleri.
Parçalayacağım ellerimde,
Şımartılmış gündüzleri geceleri.
Söndüreceğim,
Aşk diye yanan bütün ateşleri.
Sonra annemin nehirlerine akacağım
Bir su damlası kadar özgür olup
-N’olur dokunmayın-
Yarından sonra uyuyacağım