1909'da Aydýn'da doðan sol görüþlü ve militan kiþilikli Sotiriyu,barýþ savaþçýsý olarak anýlan bir yazarýmýzdý. Türkiye doðumlu olup 1922 yýlýnda gerçekleþen zorunlu göçle Anadolu’dan ayrýlarak Yunanistan’a amcalarýnýn yanýna yerleþen Rum azýnlýklarýndandýr.13 yaþýnda Ýzmir’den bir vapurla ayrýlýrken gözyaþlarýna boðulan Yunanlý yazar Dido Sotiriyu, anýlarýný ‘Benden Selam Söyle Anadolu’ya’ adlý romanýnda anlatmýþ. Bütün hayatý, mücadelelerle geçmiþ bir yazar olarak da anýlmaktadýr.Türkiye ile Yunanistan arasýndaki iliþkilerin en gergin olduðu dönemde bile Türkyeyle Yunanistan dostluk ve barýþ için sesini yükseltmekten korkmayan bir yazardý. Özellikle ülkesinde kadýn haklarý mücadelesinde ön saflarda yer almýþ bir yazardý. 20. yüzyýlýn zor dönemlerine tanýklýk eden Sotiriyu, ölümden hiçbir zaman korkmadýðýný söyler, ‘Beni korkutan tek þey, yavaþ yavaþ kaybolan ve kýymetli anýlarýmý da beraberinde alan hafýzam’ derdi.Yazarýmýzýn Türkiye ile ilgili etkileyici kitaptan alýnan bazý sözleri:
“Babamýn bir sabun fabrikasý vardý. Babam da buraya gelmek istemedi, çünkü orada birçok arkadaþý vardý. Biz Türkleri çok seviyorduk, çok iyi anlaþýyorduk. Düþmanlýk nedir bilmezdik. Ýzmir'i o kadar severdik ki þarkýlar bile bestelemiþtik.''
Bu alýntýda da görebileceðimiz gibi Rum asýllý olan yazarýmýz Türkiye’ye ayrý bir hayranlýk beslemekteydi.Yazarýmýz ayný zamanda ‘Türk-Yunan Dostluðu Yazýlarý Komisyonu’nun da kurucusudur.
1962 yýlýnda yayýnlanan Benden Selam Söyle Anadolu’ya adlý kitap 1982 yýlýnda ‘Abdi Ýpekçi Barýþ ve Dostluk’ ödülünü almýþ bir eserdir.

Kitapta ilgi çeken, beni etkileyen ve dönemin ekonomisini anlatan bazý sözleri paylaþmak gerekirse;
•     Þevket’in bana karþý beslediði güven, bir olaydan sonra daha da pekiþerek arttý. Çoðu Türk köyleri gibi onun köyü de olabildiðine geriydi; doktorun ve öðretmenin ne olduðunu bile bilmezdi zavallýlar. Birisi hastalandýðý vakit, yakýnlarý civar kasabasýndaki þöhretli bir müzzine danýþmak için üç saat yol tepmek zorundaydýlar.(sayfa:24)
•     Bana bir mum yak... Belki Allahlarýmýz da bizim gibi arkadaþ olurlar. (sayfa:25)
•      Hani Avrupalýlar gibi giyinmiþ adamlar var ya, þehirden kalkýp bizim köylere geliyorlar ve toptan satýn alýp gidiyorlar ürünümüzü. (sayfa:26)
•     Köylünün nasýl çile çektiðini biliyordum çünkü içim kan aðlýyordu bu duruma.(sayfa:40)
•     Eðer biz Türkler açsak ve ýstýrap çekiyorsak, bunun bütün sebebi, servetlerimizi ve ticaretimizi ellerinde tutan gavurlardýr! Bunlarýn istismarýna ve küstahlýðýna daha ne kadar göz yumacaðýz? Gavur mallarýný satýn almayýn. Onlarla her türlü iliþkiyi kesin...ne ihtiyacýnýz var dostluklarýna? Onlarla sözümona kardeþçe geçinmek size ne kazandýrýyor? Siz samimi olarak onlara sevgi ve servetlerinizi ikra ediyorsunuz ama onlar...(sayfa:51)
•     Hem köylü olup, hem ilerlemeyi arzu etmenin kötübir þey sayýlmayacaðýný, boþu boþuna anlatmaya çalýþýyordum onlara.Ama bir ara ahbaplýk edip kendisinden çok þeyler öðrendiðim bir Türk dilencinin dediði gibi: ‘Körler mahallesinde ayna satýyordum... (sayfa:55)
•     Hiçbir iþe yaramayan bir adamým ben aslýnda, diyordu. Ama yürek sahibiyim. Git bir de Ýstanbul’daki Rum zenginlerine bak... Ýnsan aklýný kaybeder: Odalar dolusu altýn var her birinde! Ama yurtseverliðin damlasý yok! Ceplerine giren paradan baþka bir þey bilmezler! (sayfa:140)
•     Tam o sýrada iþte, doðru sözlü, tok sesli, korkusuz bir adam belirdi. Bütün suçlarý döktü ortaya. Türkiyenin dirildiðini ilan ediyordu bu adam. Ýsmi Mustada Kemal idi. Uzun zamandýr Türk anasý böyle bir evlat getirmemiþti dünyaya. (sayfa:146)