Özlem kesti kalbi sancısı çekilmez
Bir parça et ama acım tarif edilmez
Göz görmeyince akıl bilmez
İnanmak istemez
Özlemlerim savaşlarda ak gönlüm kır tabutları
çık dünyaya bir fide gibi
Sar sar köklerinle toprağıda bir daha bırakma
Ayrılma dostundan bir daha onları bırakma
Hepsi rüya mı kabus olmasın yarap
Koşsam kavuşsam dostlarıma
Ayağımda prangalar vermez rahat
Neşeli gülen yüzlü çoçuk şimdi hilkat
Umut tükendi hiç mi yok kalmadı takat
Sil beni al gözümdeki son resmi
Lakin kalbime dokunma
siz gittiniz ya orası umutsuzluklar dergahı
kapısı herkese açık ama girmeyin asla içeri
isyan bu haykırışlarda devrimci soluklar
Düşüncelerimde olmayanalar artık kalemimde var
Siz yoksunuz ya Vucuta gereksiz acılar var
Sırtımda görünmez ton yük var
Kifayetsiz beden ölüme az var
Kalbime yağıyor kar
Acı olsada çekitiğim
Ölümde vuslat var