birden çekiliversem
ey hayat
senden.
kayarken
çekip alınışı gibi
deniz üzerinde bir çarşafın
sonsuza yumuversem gözlerimi.
ne derdin sillesiyle yansam
ne geçmişin ahıyla yansam.

bugünü toptan düne sarıp
yarını hepten hiçe sayıp

ben
beni
kuzularını otlatırken bir çoban
arasına katıp sürünün
uçurumdan sallayıversem

ahh anamın yanmayacağını bilsem
bir de evlatlarıma kıyabilsem
tut bedeni
vur dibine
salla kelleyi
al üstünde
boşver cehennemi falan
hepsi burda ne yaşarsan

zamanında
köşe kapmaca oynarsan kaderle
inatlaşıp dikleşirsen
güvenip gençliğine
al işte
hayali bile çekileceğin günün
güzel gelir
bir de üstüne
ahanda
böyle şiir bilem demletir.