tanrým bu yoktan dünyada
hiç gidemediðim þiirler var
ve hiç gelemediðim þehirler

o þehirlerde daðlarla konuþur söz
bilinenin ne bildiðini sorar
ve öteye nasýl gidildiðini
sayrýya basýnca saz düþer
kader ülkesinde kaybolan aþkýn sessiz bilinmezliðine

burasý Yoksunluk
ölmenin doðmaktan bir eksiði

avucumda bir nefes bitirebilseydim ya sana hayat yeþili
beli kýrýlmýþ bir kaðýt olmazdým ben
birden bire olmuþ olan
hep birden biredir tutulan
ve insan yine hep olduðu gibi

sesin haricinde bir ayak sesi
demir pencereyi eþik eylemez
duy ki ses ruhun çýplak bir ýslýðý yahut
iþlek bir gölgesidir
ve þiir delirmekten korur insaný
duymak istediðin yere götürür

bir varmýþ bir yakmýþ
dünya eðreti dönüp durduðu
kýrk deðneðin ucundan boþa atlamýþ
ve der , Ben, burada olmak veya orda olmak arasýnda bir anlamsýz takýdýr
harfler , sözleri cebinden çýkarýp gökyüzüne süren çocuklara satýlýr

masala göre ben de kalmýþtým sýnýfta hiç piþman deðilim
kalýþlarým gidiþlerim yol veriþlerim yok ediþlerim
þiirimin boks eldivenleri hiç üzgün deðilim
lakin nereden bilecektim her harfin ateþ olduðunu
aðacýn kalemini ok diye nehrin yüzüne gönderecektim
belki –daha iyiydi- bu okumayý hiç öðrenmeseydim

dur ey aþk senin burada ne iþin var ?
basýlmaz burda topraða üþür sýrça ayaklarýn yanar düþlerin
dünya senin kefenin mezarlýklar rahat yerin
önün arkan saðýn solun hilelidir iyi bilenim

orasý Varlýk
gitmenin varmaktan bir baþkasý