Önsöz
Kapatýlan kapýlarýn açýlmasý bazen uzun sürebilir. Ama mutlaka bir gün açýlacaklardýr. Ýnatla açýlacaklarý günü beklerler. Sakladýklarý geçmiþ mutlaka bir gün özgür kalacaktýr. Kilitleri açtýðýnda yeniden doðar insan.
Zeynep kapýlarýný açmak için çok bekleyenlerden oldu.
Dýþarýnda kaplan kendi dünyasýnda kedi oldu ama bekleyiþinin son bulacaðýný biliyordu. Kimseler inanmasa da o inanýyordu.
     Zeynep’i anlatýrken, yaþadýðý aþkýn, hýrsýn, gücü beni dahi korkuttu bazen. Bir kez tökezledi hayatý boyunca onda da kardeþi ve annesi tuttu elinden hatta kucakladýlar Zeynep’i.
     Zeynep çoðu zaman çevresinde gölgeleriyle görünürdü insanlara. Her kim ona net bakabilirse o zaman yalýn kalýrdý. Deniz onu hep yalýn görmüþtü ve yalýnlýðý o kadar beyazdý ki týpký benim anlatýrken korktuðum kadar korkmuþtu Zeynep’in kalbinin büyüklüðünden.
     Deniz kendini gitti sanýrken Zeynep onu atölyesine kilitlemiþti haberi olmadan. Deniz deðildi içinde yaþadýðý yaþattýðý aþk tuvaline yansýttýðý Turuncu Adam’dý.