Ben seni dün sevdim sevgili
ellerinde nasır yüzünde bir tutam gölge vardı
ne nasırın sertliğine baktım ne de gölgenin karanlığına
yine sever miydim bilmiyorum
sertliğin yüreğinde karanlığınsa yüzünde olduğunu
ama bil ki ben seni yarın da seveceğim…

ben seni bugün de sevdim sevgili
dağlara boran vurdu acısıysa ciğerime
hele o son gidişin yok mu, işte o
sürme çektiğin kara kaşlarını ıslatmadan
bıraktığın hüzün düşmüş gözlerime bakmadan gidişin…
ama bil ki ben seni yarın da seveceğim…

gidişin değildi belki de bu kadar koyan
ne kardelenlere benzettiğin cismini
ne de baranım dediğin bedenimi yerlere atışın da değildi…
seni dün sevdiğimi ve yarınlarda da seveceğimi bile bile
yıldızlardan ayaklarının altına atlas yapacağımı bile bile
en çokta mengene gibi ellerinle yüreğimi burkuşundu belki de…
ama bil ki ben seni yarın da seveceğim…