bırakma ellerimden
bilmem hangi kör kuyulara
düşerim Elif
koyma beni kara geceler ortasında
yol iz bilmem
şaşarım Elif

tutsaktır ruhum bulutlara
fırsat bulsam
insafsızca yağarım Elif
soldurma en sevdiğim çiçeği
başımı önüme koca dağ gibi eğerim Elif
bir umut kırıntısı ver
elimi uzatır yıldızlara
değerim Elif

at beni atının terkisine
dört nala koşarım Elif
Sakarya olur, Kızılırmak olur
Kaf Dağı’nı aşarım Elif

güneşli günlerden bir selam yolla
başım gözüm üstüne
alırım Elif
çağır bu Tanrı misafirini gönlüne
kovuncaya kadar
kalırım Elif