Hani ışığın bir daha hiç yanmayacağını düşünürsünüz ya unutulunca. Acıların anasıyla tanışırsınız ya hani kendinizi kaybedip.Yada vurgun yersiniz sırtınızı dayadıklarınızdan.Nefes alışlarınız çaresiz olur.İşte bütün bunları tarif eden tek kelime ‘hasret’. Teselli ararsınız başka yerlerde başka kollarda ama her şey anlamsız gelir. Kaç yenilgi daha gerek büyümek için? Yada ne kadar büyümek gerekir yenilmemek için?
Acının nakışlanıp çeyiz niyetine kilitli kalplerimize konulduğu hayatlarımız var ne yazık ki. Gidenler, gitmek zorunda kalanlar, yada hiç gelmeyenler…Kimse acımaz size aslında herkesin acıdığını düşünsek bile.Sadece sen aynalarda gördüğün çaresiz aksine bakıp ‘yazık’ çekersin.Neyi nasıl görmek istiyorsa öyle görür insan.Uzaktakini yanında,ardına bakmadan çekip gideni gitmek zorunda,yapamadıklarını zor görür her zaman.Çareyi ve şefkati şarkılarda aradığımız, her duygu yüklemesini ‘işte ben,buda buda bu da…’diye karşıladığımız,tüm acıları sanki çok yıkılmazmışız gibi tek başımıza yüklendiğimiz dönemler vardır.Uzaklığın başladığı ve derin bir karanlığa bile bile adım atmaya başladığımız sonu gelmeyen bir zaman dilimidir bu.Fedanın ve vefanın uzlaştığı anlar vardır kimi zamanda.Kendini feda edersin inandığın değerlere çünkü vefa duyarsın,yada vefa borcunu ödersin sevdiklerine ömrünü ruhunu yolları feda ederek.Hep sorulur ya hani gitmek mi iyi kalmak mı?İkisini de yaşayanlar vardır hep ve onlar için ikisi de farklı değildir.Med cezir gibi sanki gelir gider,gelir ve yine gider. Sen giderken yarını arkanda bırakırken onun kalbi ağlarken gitmenin neresi iyidir ki?Yada o giderken bir parçan senden uzaklara yol alırken bunun neresi iyi olabilir ki? Gitmek gitmektir işte.Ya ağlamak ya ağlatmak.Gitmek hep gözyaşı demektir.Varken yok olmaktır.
Hiç biter mi hasret göz göze değmeden?Yazılar götürür mü her şeyi senden ona?Bir başkası yanında olsa bile ne denli mutlu eder sevdiklerin senden uzakken?Yağmur yağarken ağlamak en güzeli belki de.Senden başka kimse gözünden dökülenleri bilmez.Gökyüzü kapatır çaresizliğimizi.Kocaman sarılmak istersin uzaklıkların uzadığı bu şehirde gökyüzünü yaren niyetine.Yükseliyor acılar göğe doğru,sesleri duyuyor musun?Peki ya kokuyu duyuyor musun?Aynadaki özlem kokan yüzleri çekiyor musun içine ciğerlerin dolana kadar?