İnsan kendini bu kadarmı yanlız hisseder. Bu kadar çaresiz, bu kadar anlamsız. Hayatta herkes tek başına bunu bilir bunu söylerim. Hiç kimseye güvenim kalmadı. Sadec ben varım bu hayatta. Ama kendim için yaşayabildim mi? Hep kendinden başka herkes için yaşamak zorundasın. Nereye kadar. Sonuç ortada. Bitiyosun tükeniyorsun. Aslında haykırıyorsun
çevrene''ben bittim tükendim''diye ama duyan varmı?
Duyuyorlar aslında görüyorlarda ama kendi bencillikleri yüzünden görmek istemiyorlar. Kendi egolarını tatmin peşindeler. Seni nasıl daha fazla sömürebilirler onu düşünüyorlar.
Durun yeter artık. Durun bittim ben. Bitirdiniz beni. Canımda başka verecek hiç bir şeyim kalmadı. Onuda alın kurtarın beni bu çıkmazdan.
Eskileri ararmış hep insanoğlu. Hep eskileri yaşatırmış yüreğinde. Ben onlarıda yaşatmak istemiyorum. Çocukluğumun ilk yılları hariç atın tüm hayatımı çöpe atın.
Çokmu şey istedim haayattan.Sadece 1 ay kendim
için yaşayabilmeliyim. Herkesten her şeyden uzakta. Aslında bilyorum nereye gidersen git kafanın içindekilerde seninle geliyor. Ama kafamı götürüp içini bıraksam. Olabilrmi bu? Yoksa mucizemi bekliyorum?