15 Ağustos 2002                                                       

İNADINA SEVGİ




Koca bir okyanusun ortasında insanın kendini bir sinek kadar bile değerli hissetmesi olanaksız gelir bana,gözlerinin alabildiği kadar geniş aklının alabildiği kadar derin ve yüreğine sığmayacak kadar yalnızlığın olduğu yerdir orası...

Bugün gözlerimi kapatıp yatağıma her uzandığımda sanki dalgalarla oynaşan yunuslarda kalır aklım,onların bildiği ama bizlerin hala bilmediği bir şeyler olmalı derim kendime,düşündüğüm yaradanın aklımızı ve kalbimizi yarı bulanık bıraktığıdır dünyaya gelirken,herkes kendi aydınlığını bulmalıdır derim böyle zamanlarda ,ama denizin bildiklerini bilmek yada bir yunusun söylediklerini duymak için daha uzun bir yol var katedilmesi gereken.

İnsanları duymak işin kolay yanıdır,ama bir çiçeği duymak bir karıncayla konuşmak yada bir avuç dolusu toprağa seslenmek için insan üstü ,ilahi bir kudreti olmalıdır yaşamın, ve vardır da!!!!!!!!!!!!

Bugün bir aynaya baktığınızda gördükleriniz bir çift göz,bir ağız,bir tutam saçsa,bunları duymayı yada görmeyi beklemek elbet olanaksız,ama aynaya her baktığınızda yaşamı görüyorsanız uzun bir yolun başlarında ama umutla duruyorsunuz demektir.
Ruhumuzun derinliklerinde kendimizi sorgulamak için özlemle yanan bir şeyler vardır,bunun adını bilmiyorum bildiğim tek şey inkar edilemez olduğu!
Bir başlangıç ve son olmamalı hayat,bunun adı hayalperestlikte olmamalı,duyguların ve düşüncelerin zaaflardan soyutlandığı,içinde çakıltaşlarının olmadığı,pet şişelerin yerine balıkların yaşadığı bir yerde,adına dünya denilen gezegende yaşamak için bir umut olmalıydı aklımızdaki.şimdi aklımızda kredi kartı borcumuz,hesap bakiyemiz,ve iktidar olma savaşı.

Bir aklın ,bir kalbin ve bir bedenin ardında sakladığı asırlara meydan okuyan bir güç,yaratılmış olmanın ağırlığı ve dayanılmaz hafifliği belki,çocuklarımızın hayat kaynağı,umutlarımızın sihirli değneği,gözlerimizde fer ise yaşamak,ben dünyaya gelirken durduğumuz yerin aslında durmak istediğimiz yer olduğunu hiç sanmıyorum.

Bulmaya değer ve uğrunda fedakarlık etmek için geldiğimiz şeyin ne olduğu her sorduğumda kendime,dönüp dolaşıp yüzleştiğim tek gerçek oldu şimdiye dek,her dilde farklı sözcüklerle ifade edilse de,akılda ruhta ve fikirde anlamı olan şeydi bu...
Adı sevgiydi ...

İster bir okyanusun 10000 fit dibinde,ister bir kömür madeninde,bir çiçeğin köklerinde,bir bebeğin gülüşünde,her yağmur yağışında,her gökyüzüne bakışında,her uyuduğunda belki her uyandığında,adı umutla anılan sevgi...

Uzun yolların gidilmeye değer olduğunu anlatan ,umutların kırılganlığına direnen,akıllara hükmeden sevgi,sıradanlığa karşı gelen,fikirlerle çelişen,eksileri artılara çeviren sevgi...

Gece saat üçte ,kılıçlar kınından her çıktığında,içindeki karanlığa ışığıyla yol gösteren sevgi...

Bir kez dokunduğunda bile tutunmaya değer olduğunu anlıyorsan hayatın ,sana yaşama gücü veren s,çocuklarına annelik yaptıran ,dostuna kol kanat gerdiren ,aşkına şiir yazdıran sevgi ,direnen,ümit eden,acıyan,acı çektiren,ama uğrunda yaşamaya değer bulduğun sevgi...

Gerçekleri saçma yapan,saçmalıkları gerçekleştiren,küskünlükleri sabun köpüğü gibi söndüren sevgi!
Yılmayan aksine yıldıran, milyarlarca insanın inatla yokluğuna şahidim dediği,ama içten içe tuhaf bir sadakatle bağlı olduğu :

Kelimelerin ardında,içinde,önünde duran,kaybolmaya yüz tutmuşken her seferinde yeniden doğan,gülümseten,ağlatan,bazen çılgına çevirip delirten,ama hep yanımızda yakınımızda ,ve hayatı yaşanmaya değer kıldıran tek şey ,
Onun adı: İnadına sevmek!!