Sevgili dedeciğim

6 Aralık Pazar saat 21:40’da göçtün gittin bu alemden ötelere doğru.Tüm ailenin yüreğini yakarak gittin aramızdan.Duyduğum da inanmak istemese de yüreğim.Mecburdum artık bu gidişine alışmaya. Birçok güzel şeyi paylaşmışken şimdi yanımda olmayacağını duymak yıktı seninle olan bütün iyi geleceğimi.Yokluğun yıktı tertemiz yüreğimi.
Saatlerce gözyaşı döktüm.Göz pınarlarımda ne akacak yaş kaldı ne de gözlerim de görecek hal kaldı.
Senden geriye artık bana sadece fotoğrafların kalacaktı.O fotoğraflara bakarak sana olan hasretimi giderecektim.Yüzündeki o içten samimiyeti bir daha ne bulacaktım ne de görecektim.Unutma beni gittiğin yerlerde dedeciğim.
An gelmişti ve gömmüştük artık seni toprağa.Ağlayışlarımı kimseler görmesin diye içime dökerek kalbimi dayanılmaz bir acıyla baş başa bıraktım.Yüreğim, bedenim yokluğuna alışamasa da mecburdum bundan sonra seni görememeye.Görmesem de bilecektim artık senin tüm aileni ve beni gökyüzünden bulutların arasından gözetleyeceğine.Biliyorum bedenin aramızda olmasa da ruhunun hep bizimle kalacağına.Kalbimdeki yerin hiç değişmemişti dedeciğim ve de değişmeyecekti bir ömür.
Hatırlar mısın dede seninle oynadığımız oyunları, bana anlattığın masalları, gezdiğimiz yerleri? Hatırlar mısın beni ne kadar çok sevdiğini? Ne güzeldi seninle olan yıllar, aylar, haftalar, günler ve anlar. Ama şimdi hiçbirisi sen yokken güzel olmayacak.Hiçbir şey sen yokken beni mutlu etmeyecek. Keşke hiç gitmeseydin aramızdan.Ayrılmasaydın benden. Ayrılmasaydın da yine ben senin biricik torunun sen de benim biricik dedem olarak kalsaydın.Yine oynasaydık masumca oyunlar.Anlatsaydın bana dünyayı, gerçekleri ve doğruları.Senin anlattığın gibi olmasa da dünya sen anlatınca her şey gerçek oluyordu.Keşke seni görmeseydim toprağın altına girerken.Görmeseydim kefene sarılışını.
Yalnız Dedemi alacağına Allah’ım beni de götürseydin onunla birlikte.Dedemle ölüme giderken azraile teslim olurken bir damla yaş dökmezdim.Çünkü dedemin yanında bütün zorluklar aşılır hale geliyordu.
Gittin dedeciğim girdin toprağın altına.Göçtün gittin.Artık ardından bana günleri saymak kaldı. Sensizliğin çetelesini tutar oldum.Seninle yaşadığım her anı beynime kazır oldum.Hatırlarımda küçücük bir çocukken pencerenin önüne gelir beklerdim ne zaman gelirsin diye.Seni o köşenin başından dönerken görmek sevindirirdi küçücük kalbimi.Dünyalar benimmiş gibi gelirdi.Ama gel gör ki dede artık ne sen köşeyi dönüp evimize gelecektin ne de ben pencerenin önüne gelecektim sen yokken.
Şu an yokluğunun 10. günü dede.Her şey giderek daha da boş görünür oldu gözüme.Bitip tükenmiş bir dünya da yaşıyormuşum gibi geliyor artık.Kalbim acınla yansa da, beynimde hala yaşadığımız güzel anlar olsa da alışmaya başladım artık.Biliyor musun dede sen yerinde üzülme diye ıstırap çekme diye ağlamıyorum artık ama yüreğime söz geçiremiyorum bunun için üzgünüm dede.Gittiğin yerler inşallah cennet olur.Ve cennetin en güzel bahçelerinde ailenin yanına günü bekle dedeciğim.Sana ne acı çekmek ne de ağlamak yaraşır.Sen her zaman en iyilerine layıktın ve de öyle kalacaksın.
Gün olacak ve gelip göreceğim seni.Mezarının başına çöküp konuşacağım seninle.Ama kelimeler ağzımdan değil yüreğimden çıkacak.Yüreğimde sana dair ne varsa onlar dile gelecekti.Güle güle dede, hoşça kal dede.Gidiyorum senin olduğun yerlerden ama bil ki senin için başaracağım başarılması zor olanları.Ne de çok isterdin başarılı olmamı her şeyi başarmamı.Bak artık dilediğin gibi olacağım dede. Dilediğin yerlerde göreceksin beni dede.Küçük bir çocukken senin gözünde nasılsam yıllar sonra da öyle kalacağım.Bir çocuk saflığıyla yaklaşacağım her insana.Ve senden aldığım sevgiyi dağıtacağım her insana.
Güle güle sevgili dedeciğim
Biricik torunun Barış
17.12.2009