Belki dalmýþým düne
Belki unutmuþum günü
Belki hiç uyanamamýþým hayallerden

Belki hiç gelememiþim evime
Belki hiç erememiþim sabahýma
Belki donmuþum zamanýn ka(h)rýndan

Belki de o hiç olmamýþtýr
Beklide hiç yok olmamýþtýr
Belki ben hiç doðmamýþýmdýr

Kim bilir annem
Belki de diri diri yanmýþ,ým
Bekli de yananlarý kucaklamýþýmdýr

Belki güneþ doðurmuþ yarým dudaklý
Bekli de güneþe doðrulmuþumdur
Belki de bu yüzden umursanmaz güneþi yiyenler

Ah bir arasalar belki bulurlar
Geçmiþin hatýr kýran icabýnda kendilerini
Belki dalgalar da duyar çarþaf gibi denizi

Belki hatýralar acýtýr delik deþik yüzleri
Belki de delirtir gün görmemiþ hanýmlarý ve beyleri
Belki de aðlatýr delileri kim bilir

Belki cemre soluk çekiyordur dilde
Zamanýn saçlarý aðarmýþtýr belki
Belki de kalbini inkârdadýr herkes

Bekli anýlar kükrüyordur emanetimize
Belki de yarýnlarýn içi yarýlýyordur gözlerimizde
Belki de ölmüþüz her tükeniþte

Kim bilir…



Habibe Aðaçdelen